Jan Kusters

Kort blogje dit keer, ik ben even wat ziek geweest maar krabbel ondertussen alweer wat op.

Soms lukken dingen op een manier waar je zelf van staat te kijken. Ik zat op de markt koffie te drinken, en zag een paar heren op leeftijd een praatje maken. Eentje stond schrijlings over zijn fiets, de ander ernaast. En op de een of andere manier had het beeld iets tijdloos; beiden waren gok ik ergens rond de 60, misschien ouder (ze stonden ver weg). Maar iets in het beeld deed ook sterk denken aan twee jongetjes die voor of na school nog even stonden te kletsen. Het had wel wat. Na thuiskomst maakte ik een snel en klein schetsje met een penseelpen in een kladblok (de foto hierboven is zelfs iets groter dan het origineel). Op de een of andere manier laat dat simpele schetsje me niet los. Ik heb het al twee weken hier in de kamer rondslingeren met het gevoel dat er iets mee gedaan moet worden. Maar ik vrees dat elke poging om dit nog eens te tekenen minder fris dan het origineel wordt… Had ik nu maar even op iets beter papier en met iets meer ruimte eromheen gewerkt. Een les die ik keer op keer vergeet en daarom telkens weer moet leren; elke werk moet je serieus aanpakken, ongeacht hoe onbelangrijk, snel of informeel het ook bedoeld is.