Stug doorwerken. En de Paris Hilton kant van kunst.
Deze week is de lino niet zoveel opgeschoten als ik gehoopt had. Maandag heb ik de hele dag gewerkt aan de 2e plaat, dinsdag heb ik een begin met de 3e plaat gemaakt, maar die is nog lang niet klaar. Daarna viel het stil. Vrijdag was Emmy hier, en later ben ik naar een ‘kunstenaars-gesprek’ geweest in het Bonnefanten; Sidi El Karchi en Bas de Wit. Ik ben ook veel foto’s aan’t maken, van Sittard, van een paar opvallende gebouwen in de stad en van de kersenbloesems van het Ursulinenpark.
Vrijdag met Emmy was een korte sessie, op gegeven moment wilde het allemaal niet meer zo lukken. Ik heb op klein formaat zitten werken, ongeveer 20x30 cm, en voornamelijk met de penseelpen. Omdat ik in schetsblokken zat te werken en niet alles op een rij kon leggen had ik weinig beeld van de totale sessie, Ik was dan ook wat teleurgesteld toen het niet meer zo wilde lukken. Een slechte dag? Je ziet de tekeningen naar het einde toe ook nogal kortaf worden. Toen ik later foto’s van alles begon te maken bleek het allemaal aardig mee te vallen; al met al heb ik toch wel een goeie ronde achter de rug als ik het zo terug zie.
De foto's zijn wat twijfelwerk. Ik denk erover om eens wat schilderijen van Sittard zelf te gaan maken, en ik ben eens aan't kijken wat ik daarvoor kan gebruiken. Ik loop al meer dan een jaar af en toe wat losse foto's met een kleine camera te maken, nu begin ik ook eens af en toe met de grote camera aan wat serieuze foto's. Mischien een zomer lang schilderen in Sittard? Als ik de foto's zo zie vraag ik me af of ik hier met schilderen veel aan toe kan voegen...
Vrijdagmiddag was ik naar dat gesprek in het Bonnefanten. Wel grappig, en in combinatie met een documentaire die ik later zag viel bij mij weer eens een muntje over de kunstwereld. Andy Warhole, Keith Haring, Jeff Koons, Damien Hirst, het is een doorlopend lijntje van kunstenaars die de afgelopen jaren beeldbepalend waren voor zover het de officiële kunstwereld (musea, kranten en tv) betreft. Ik vind hun werk gemakkelijk en simpel, ik vind het allemaal niet zo indrukwekkend. Maar ineens begrijp ik dat het bij hen eigenlijk helemaal niet om werk gaat, het gaat om beroemd zijn. Warhole was daar nog helder in, na hem wordt dat wat minder uitgesproken. Beroemd zijn en erbij horen, deel van de 'incrowd' zijn, dat is waar het hen om ging en gaat. Kunst is hooguit een middel daartoe, meer niet. Het is zoiets als ‘bekende Nederlanders’ die je eigenlijk niet of nauwelijks kent van wat ze doen of ooit gedaan hebben, maar voornamelijk van hun herhaalde optredens als ‘bekende Nederlander’. Paris Hilton achtige figuren. En de kunstwereld is dan zoiets als de roddelbladen die daar achteraan hollen en hun reden om te bestaan uit halen. Ik vind het wel een aardig beeld geloof ik. Tijdens het gesprek viel het me op; er werd door het museum gevraagd naar de spektakelkant van kunst, het ‘beroemd zijn’, terwijl de kunstenaars op een volstrekt ander, eerlijk en realistisch niveau antwoorden gaven. Begraven in de provincie? New York, Berlijn? ‘Ach, je hebt toch internet?’
Ik heb de gelegenheid maar meteen aangegrepen om inkt en een goeie inktroller te scoren. Voort met die lino…