Het is bij Exto gebruikelijk om schilderijen zonder lijst te presenteren. Mijn werk is eigenlijk bedoeld om in een tamelijk zware, zwarte lijst gepresenteerd te worden, en dat komt bij de presentatie van mijn werk hier niet tot uitdrukking. Bij de kleine landschappen is de lijst in feite een onderdeel van het kunstwerk. De reden om schilderijen en lijsten tot één geheel te verklaren, ligt in wat deze schilderijen voorstellen. Ze vormen niet zozeer een afbeelding van het landschap, ze zijn veel meer een verbeelding van een schilderij van dat landschap. De schilderijen stellen vragen over en vormen een commentaar op wat 'een echt schilderij' eigenlijk is. Vandaar ook dat alle schilderijtjes op linnen zijn en op een spieraam zitten. Spieramen zijn niet zo zinvol bij deze kleine maten (de schilderijen zijn 18x24 cm). Deze kleine werken zouden net zo goed, of beter, op schilderkartons of panelen kunnen staan, het zou voor mijn schilderreizen een stuk gemakkelijker zijn. Hetzelfde geldt voor de keuze voor olieverf; door de langzame droogtijd is dat een ramp op reis, maar een echt schilderij is immers van olieverf?
Voor een deel gaat mijn werk niet over landschappen, maar over wat nu eigenlijk schilderen is, wat een schilderij is. In de loop van de 20ste eeuw is er een groeiende kloof ontstaan tussen kunst voor het grote publiek, en kunst voor deskundigen. In mijn werk probeer ik in te gaan op die tegenstelling. Ik schilder prettig in het oog vallende landschapjes die zeker op afstand, redelijk realistisch aandoen en die weinig verontrustends vertonen. Aan de andere kant lossen mijn schilderijtjes zich bij nadere beschouwing op in abstracte vlekken en vlakken. De zware lijsten hebben een direct effect op de afbeelding, het heeft me jaren gekost voor de schilderijen krachtig genoeg waren om met die lijsten te concurreren. De effecten van ‘vormloze’ of althans niet inhoudelijke elementen op de beleving van het geheel zijn hoofdzaak. Wanneer wordt een verfvlek een boom, een wolk, en wat doet de omgeving –lijst- daarmee? In feite vindt de constructie van werkelijkheid niet op het doek en door de schilder plaats, maar door de beschouwer. Die beschouwer voegt betekenisloze elementen samen tot een betekenis dragend geheel. Vindt U mijn werk een realistisch landschap? Ouwbollig impressionisme? Pure schilderkunst? Ik doe niets, U doet het, in uw hoofd.
De schilderijen zijn ook niet in de eerste plaats ontstaan naar aanleiding van een werkelijk landschap, het landschap is gezocht op basis van een sfeer, een gemoedstoestand, een gedachte die ik wil uitdrukken. Het landschap is net zozeer een keuze als een bepaalde kleur of de vorm van een vlek in mijn schilderij. Mijn hoofddoel bij de kleine landschappen is niet een weergave van de werkelijkheid, maar een visuele uitwerking van een gedachte. Op zichzelf klinkt dat naar conceptuele kunst, maar ik maak meer werk van de visuele uitvoering dan in conceptuele kunst gebruikelijk is. Voor mij blijft beeldende kunst namelijk in de eerste plaats beeldend, voer voor ogen. Op het moment dat toelichting en achtergrondkennis bepalend worden voor de ervaring van een kunstuiting spreek je naar mijn idee bijvoorbeeld over literatuur, of over film of toneel.
Alle schilderijen uit de reeks kleine landschappen hebben een vaste prijs van €250,00.