even iets anders tussendoor.
Afgelopen zaterdag hadden we de laatste sessie van dit seizoen met de schildergroep. Thema voor allen: zelfportret... Nu heb ik eigenlijk nooit gezichten gedaan. Op de een of andere manier vind ik bij mensen schilderen het lichaam, naakt of gekleed, boeiender dan handen en gezichten. Het lichaam bestaat uit mooie, grote vormen, en dan zitten daar aan de uiteinden wat friemeltjes aan die eigenlijk wat mij betreft alleen maar afleiden. En zo werd dit dus eigenlijk de eerste keer dat ik gericht op gelijkenis een kop heb staan tekenen en schilderen.
De eerste opdracht was om jezelf te tekenen zonder kijken, gewoon zoals je denkt dat je er uitziet. Blijkbaar zie ik mezelf als een soort van kerstmannetje...
Voor de 2e poging had ik een spiegeltje paraat, en een doekje dat ik tevoren zorgvuldig 'levend' wit had geschilderd. Dat doekje had ik eigenlijk zo geprepareerd omdat ik bij mijn landschappen eens een pentekening op deze manier wilde aanpakken, maar nu leek het me wel aardig om het even hiervoor in te zetten. . Je kunt op deze manier verbazend fijne lijntjes zetten. Uiteindelijk ben ik vermoedelijk net iets te lang doorgegaan. Ik verbaas me een beetje over de drukte waramee ik dit teken, normaal teken ik met pen vrij helder en wat rustiger (zie de pentekeningen van een paar weken geleden in dit blog).
En toen was het tijd voor verf. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er zelf van sta te kijken, dit pakt toch wel aardig uit. Nu ben ik wel een gemakkelijk onderwerp voor portret; die baard maakt het allemaal een stuk simpeler. Maar het was leuk om te doen, en een ouder idee om al mijn vrienden eens te portreteren leeft weer even op. Probleem is dat dit geen snelle dingen zijn; hier heb ik een uur of twee aan gewerkt. En ik vrees dat ik hier eigenlijk nog wel één of twee sessies van een paar uur aan toe zou kunnen voegen ook. Wil ik hier mensen mee lastig vallen?