tweede blog op één dag...
En ik ben weer thuis... Vandaag was een geweldige meevaller. Ik had me na gisteren al helemaal ingesteld op een barre motorrit; koud, donker, nat en wind. Opstaan... Buiten kijken... Zon! Goed, als je een kleine 300 km ver gaat dan hoeft mooi weer hier nog geen mooi weer daar te zijn. En dus heb ik toch maar alles aangetrokken wat ik gisteren had klaargezet. De vers ingespoten motorjas, de winterbroek, het lange ondergoed en zelfs de winterhandschoenen.
Ha, mooi weer hier was toch mooi weer daar! Op een klein buitje bij Nijmegen na heb ik de hele dag droog gereden, en dankzij de winterkleren zat ik er vandaag zelfs warmer bij dan een maand geleden.
De finissage was Leuk. Her en der een beetje kletsen met andere kunstenaars, een -alweer mooi kort- woordje van Agnes, spijs en drank, jawel, geslaagd.
Ik ben nog eens rondgelopen om mijn persoonlijke favorieten van deze expositie uit te zoeken.
Chris Hendriks; daar krijg ik spontaan zin van om ook weer eens iets in brons te doen.
Christine Morren; magische afbeeldingen die volstrekt tijdloos zijn.
En Rob van den Broek, meer bronswerk dat mijn boetseerduimen kietelt...
Natuurlijk was er veel meer boeiend werk, maar dit waren dingen waar ik elke keer maar weer bij terug kwam. Helaas had ik niet de moed om uit te zoeken of deze mensen er waren. Ik heb wel met veel anderen staan praten.Ik verbaas me elke keer weer over hoeveel aardige mensen je zomaar tegen het lijf loopt...
En rond 5 uur barstte het grote inpakken los. Ik mag dan wel met boetseerstuipjes naar die bronswerkers kijken, als ik het gezeul met sokkels en zware beelden zie ben ik weer even heel dankbaar voor mijn kleine doekjes...
Voor iedereen die deze expositie niet gezien heeft: SUKKELS!