moeilijk, moeilijk...
Deze week was moeizaam voort ploeteren. Onverwacht, want ik dacht dat ik een duidelijk beeld had van wat ik wilde; de lino van de vorige week wat bijwerken en nog eens proefdrukken maken, en een volgende lino opzetten die ik zo uit die eerste kon afleiden… Dat laatste viel dus tegen.
Ik heb de hele week zitten prutsen en schetsen en ben zelfs naar buiten getrokken om de zaak nog eens even te tekenen, maar ik loop de hele tijd vast.
Een van de problemen is dat ik een zekere spontaniteit in de lino’s zou willen hebben, een zekere losheid. Maar ik vind het wat moeilijk om zoveel werk te doen zonder het goed voor te bereiden. De biografie van Escher lezen was dan al helemaal en slecht idee, want die man had een bijna autistisch plezier aan voorbereiden, uitsnijden en met een lepeltje afdrukken. Het enige dat echt soepel ging, een avond werk, was het bijwerken van de eerste lino.
De zware strepen uit de lucht weghalen. En dat is inderdaad een hele verbetering… Verbazend hoeveel één zo’n detail weg ineens de torens bevrijd!
