Jan Kusters

Deze week ben ik redelijk systematisch naar een nieuwe lino toe aan’t werken. Dinsdag ben ik begonnen met twee korte schetsen, één in zwarte inkt, en één in witte inkt. 

Het blijft me verbazen hoe groot die verschillen telkens uitpakken. Het schetsen in witte inkt op zwart papier levert in feite veel abstractere en helderdere beelden op. Het lastige is nu dat de schetsen in witte inkt in feite meer geschikt zijn voor zwart drukkende lino’s, maar eigenlijk vind ik op dit moment de wit drukkende lino’s boeiender uitzien. Later deze week ben ik thuis aan de slag gegaan met schetsen op linoleum.

Eerst maar eens in potlood, en met de nodige foto’s van onze roemruchte Heerenkampen ernaast. Ik maak in feite geen lino aan de hand van één foto, maar aan de hand van verschillende foto’s. Ieder heeft zo z’n karakteristieke houding, en die komen er op één foto allemaal even duidelijk uit. Het gevolg is dan ook dat er in het ontwerp nog fors heen en weer geschoven wordt met figuren en compositie.

Ik ben er nog niet uit, ik zou er nog graag iemand op een ouderwetse keukenstoel bij willen hebben, op dit moment heb ik niet echt een goeie plek voor een tent, en er moet nog een rijtje flessen bij (dat laatste is wel simpel). De keukenstoel was er al even in het begin, links, maar dat was hem niet, te nadrukkelijk.

Ik moet de komende dagen eerst nog verder met schetsen, eens kijken of ik alles erin krijg. En dan begint de volgende schetsronde; wit en zwart verdelen… Lijkt simpel (zie de bomen), maar in de figuren moeten nog heel wat keuzes gemaakt worden. Ik wil eigenlijk niet op neuzen en ogen niveau detailleren, maar pas als ik daadwerkelijk in inkt begin zie ik wat ik nodig heb.