De volgende ronde.
Een echte vakantie achter de rug, en echt weinig aan kunst gedaan. Ik ben op reis geweest, naar Schotland, en ik heb geen spat geschilderd en geen streep op papier gezet. Ik heb wel foto’s gemaakt, maar zelfs de ‘serieuze’ camera is nauwelijks gebruikt. En toch kom je terug van zo’n reis met een hoop indrukken en ervaringen, en nu zit ik nar de foto’s te kijken en denk ik toch dat ik daar wat mee moet, of tenminste mee zou kunnen. En dus…
Drie keer het zelfde eiland met ruïne, Ardvreck Castle aan Loch Assynt. Eens kijken hoe ik Schotland zou willen afbeelden. Het moet wat vager en zachter zijn dan Noorwegen, en de kleuren? Ik sta nu alleen aan de hand van foto’s te schilderen, en ik loop meteen weer tegen het probleem aan dat me 5 jaar geleden ook het atelier uit en het landschap in joeg. Foto’s bevatten niet genoeg informatie, met name de kleuren zijn nooit goed. Je mist een zekere diepte, en je mist de kleine kleuraccenten die nu net de kleuren tot leven brengen. Aan de andere kant merk ik wel dat ik 5 jaar kijken en landschap schilderen achter de rug heb; ik heb nu meer in mijn geheugen over de kleuren op reis dan ik vroeger na een Noorse reis had. Eens kijken of ik eruit kom.
Kasteel op Lewis, outer Hebrides. Overigens gaat dit geen grote reeks worden. Ik ben nu twee keer naar Schotland geweest, en eigenlijk heb ik het wel gezien. Mooi, maar gezien.
En dan heb ik in nog een luxe-probleem opgelopen. Ik ben een halve dag minder op school gaan werken, en dat levert me een hele dag vrij op. Meer tijd voor kunst, Yes! Alleen loop ik nu tegen een probleempje op dat ik ook altijd met geld heb. Als ik onverwacht 100 euro krijgt, heb ik de neiging 3 keer 100 euro uit te geven. Met tijd gaat dat, merk ik, al net zo. Ik heb ergens tussen een hele en een hele dag vrij gewonnen, en ik wil ineens 3 dagen meer kunst bedrijven. En dus heb ik wat onverstandigs gedaan. Ik heb de krat met boetseerwas nog eens uitgehaald.
Huh? Ga ik nu ook weer beeldjes maken? Uhm… Dat was niet de afspraak… Ik twijfel. Eigenlijk pakte ik de spullen om even snel een grapje te maken, maar ik ben niet in staat om even snel en slordig wat in elkaar te flansen, en het daarbij te laten. Het valt niet mee, ik heb al iets van 10 jaar niet meer in was gewerkt en ik heb voornamelijk nieuwe was, die nog niet de juiste consistentie heeft. En een leuk naakt boetseren gaat toch niet zo snel als ik me meende te herinneren, vooral niet als het groter of kleiner moet dan mijn natuurlijke maat voor beeldjes.
En zo zat ik de afgelopen twee weken ineens weer druk te boetseren. Aaaah! Dit was vroeger ook mijn kwaal, die ik nu net dacht overwonnen te hebben. Vroeger was ik altijd met vijf of zes dingen door elkaar bezig: beeldjes in was en brons, grote beelden in beton, etsen, lino’s, schilderijen, foto’s, tekeningen in Chinese inkt, installaties. Ik weet dat ik toen jaloers keek naar al die mensen die gewoon één ding deden. En nu dacht ik ook zover te zijn. Schilderen… Maar nee, de lino’s begonnen er al tussen door te kruipen, en nu de was dus. Nog maar eens even terug lezen wat de evaluatie van het afgelopen jaar was, en wat de goede voornemens voor dit jaar waren. En kijken of ik toch een beetje op koers kan blijven…