voort met de lino’s, maar dan anders
Deze week heb ik meer kunnen doen dan ik verwacht had, maar ik heb misschien minder om te laten zien dan je daarbij zou verwachten. Ik heb vooral veel zitten tekenen voor lino’s. Om te beginnen ben ik nog even verder gegaan met de Sittard-serie, maar ik ben niet tevreden.
De andere opzet voor de tiendschuur, en een tekening van de watermolen van Ophoven. Maar dit is toch eigenlijk niet wat ik precies wil, al kan ik niet goed uitleggen waarom. Het wordt langzaam aan teveel huisjes tekenen.
Nu had ik nog een ander idee liggen. Ik ben er al lang mee bezig, en mijn huidige lino techniek zou er wel eens een goeie voor kunnen zijn. Eerst even wat werk uit de hele oude doos: ergens uit de jaren ’80.
Links is een droge naald ets in kunststof, in het midden een soort van aquatint ets maar dan zonder aquatint, en rechts een tekening op rijstpapier met Chinese inkt. Wat ze gemeen hebben is dat het eigenlijk om de lijn gaat. Ik hoe van simpele lijnen die sprekend kunnen zijn. Maar bij de droge naald wordt het wel erg droog; met name het papier voegt in feite niets toe aan het geheel. Bij de aquatint heb ik geen gecontroleerde grijstoon toegevoegd, waar aquatint normaal voor dient, maar laat ik een zeker ‘vuil’ van de etsplaat meewerken. Nadeel hier is dat ik te weinig greep op de lijn had; die wordt eigenlijk bijna egaal, zonder spanning. En rechts, de inkttekening is bijna goed, maar ik hou niet zo van tekeningen als eindproduct voor expositie, en ik kan dit -nog- niet op klein formaat doen. De laatste twee vertonen door hun vuil en de watergolven in het papier overigens wel een wabi-sabi esthetiek die in de jaren 80 hier nog niet zo genoemd werd. Ha, Janneman liep weer eens voor.
Terug naar de afgelopen week. Mijn huidige lino’s staan gevoelige zwarte lijnen toe, en ze leveren een levendig vlak op; eigenlijk ideaal voor mijn ‘naakte’ lijntekeningen. Zou ik dat dan maar eens proberen? Met die lijntekeningen ben ik altijd bezig gebleven, en ik heb nu bijvoorbeeld een ontwerpje in potlood gebruik dat op 7 november 2010 in dit blog stond.
Naakte lijn 1 en 2. Iets te letterlijk, en daar waar ik niet realistisch probeer te zijn doet het wat geforceerd aan, maar in het benenwerk van de knielende dame en de hele lijn van de uitgerekte dame is te zien waar het om gaat. Dit moest ik maar eens even wat meer doen. Nadeel is dat het ontwerpen een langdurig en moeizaam proces is; ik zit eindeloos met het penseel op de linoleum te tekenen en de zaak weer weg te vegen tot er eindelijk een aantal goeie lijnen staan. Ik zal eens proberen eraan te denken om alle stadia te fotograferen.