Ik ben niet van cultuur...
Afgelopen vrijdag zat ik met wat vrienden in de trein, en sedert er geen rookcoupés meer zijn valt daar niet zo heel veel meer te doen dan wat kranten lezen en kletsen. Ik ben de directe aanleiding alweer vergeten, maar op gegeven moment ontviel mij ‘Ik ben niet van cultuur’. Dat leverde enig gegniffel op. Ik hou me immers bezig met kunst? Hoezo ben ik niet van cultuur?
Dit was een week geleden in Van Bommel Van Dam. Vioolmuziek, 2 enorme houtskooltekeningen en een –nu nog- lege zaal met stoelen. De violist stond zich in te spelen, en even later zou de zaal volstromen met keurig geklede mensen die beleefd naar de muziek zouden gaan luisteren. Cultuur met een hoofdletter, de tegenhanger van ‘The Voice of Holland’ en andere tv-pulp. Hoge Cultuur en lage cultuur. En ik heb daar niets mee. Met geen van beiden. Wat hier gebeurt –en op tv- is gewoon een soort van vermaaksindustrie met alle vereenvoudigingen die het voor velen toegankelijk moeten maken. De combinatie van muziek en beeldende kunst zorgt ervoor dat je je niet te zwaar in één van beiden hoeft te verdiepen. Degene die van echte kunst houdt wil die tekeningen bekijken, niet op een voorgeschreven afstand op een stoel zitten. Of hij wil de muziek horen. Dit soort zaken combineren, multitasking, is voornamelijk een gebrek aan concentratievermogen. Ik ben niet van cultuur. Ik ben van kunst. Ik wil die tekeningen bekijken, van veraf en van dichtbij, ik wil weten hoe het gemaakt is, en waarom, en welk gevoel erbij hoort. Ik wil verbanden zien met wat andere kunstenaars nu en in het vrerleden gedaan hebben. En uiteindelijk wil ik weten of dat werk niet alleen de ervaring van de kunstenaars laat zien, maar ook mijn eigen ervaringen raakt. Is dat mijn wereld, wat ik daar zie? De tekeningen zijn lang niet slecht, maar door ze groot uit te voeren wordt voor mij de aandacht wat weggehaald van waar het eigenlijk om gaat. Zeg maar dat de verbazing over iets voor de hand liggend, het formaat, de verbazing over de rest overtreft. Jammer, dit is toch meer gemaakt om indruk te maken in een museum, dan om een gemoedstoestand of ervaring weer te geven.
Ik begin nu wel langzaam op gang te komen met werken. Ik heb een eerste schilderij van de nachtelijke viaducten gemaakt.
Het is een begin, en de kleur bevalt wel, maar ik moet nog eens goed naar het licht en donker kijken, voor mijn gevoel ‘gloeit’ het schilderij nog niet genoeg. Wat voor mijn gevoel wel al leuk werkt is de diepte achter de brug, het eindeloze donker. Volgende week verder.
Naast het schilderen lopen ook de overige kunstklussen door.
Foto’s voor Domani ingelijst, lino’s ondertekend, lijstjes ontvangen. Helaas ging het met de bestelde passepartouts even niet goed, dus ik heb de lino’s nog niet kunnen afwerken.