Grrrr! En Brrrr trouwens ook ja.
Het vaste werk liep deze week wel, het derde viaduct is geloof ik wel gelukt.
Met roestvrijstalen buizen en echt wit licht onder de brug kan ik een klein contrastje neerzetten met de verder alom aanwezige oranje straatverlichting, wel spannend.
Afgelopen donderdag van Anne-Marie van den Thillart nog eens hier, ze had nog wat close-ups van schilderijen nodig voor de video.
Wel leuk, voor film kijk je ineens heel anders naar je schilderijen; reliëf en details zijn ineens veel belangrijker dan het totaalbeeld. Ineens kun je door een schilderij rondwandelen, iets waar ik normaal niet zo mee bezig ben...
En dan was er de sneeuw deze week. Het vorig jaar had ik mijn kans op plein air sneeuw schilderen laten liggen, en dit jaar viel het ook niet mee. Maadag was de wereld ineens wit. Grom, net als ik het drie dagen druk met mijn andere werk heb! Niks aan te doen, en al snel werden de voorspellingen ook wat gunstiger (voor mij dan toch); meer sneeuw verwacht tegen het eind van de week… En die nieuwe sneeuw was wel nodig ook, tegen vrijdag was de meeste sneeuw van de bomen geblazen, en het sneeuwdek was ook al lang niet meer egaal. Helaas, de sneeuw wilde vrijdag niet tot hier komen. Het was wel het grootste deel van de dag grauw en grijs, maar er viel niets… Wat nu gedaan? Ik besloot tot een rondje doorbijten; zaterdag voor dag en dauw op, en dan maar een zonsopgang op de Kolleberg, misschien dat de lage vroege zon er nog wat van kon maken…
Het is me gelukt uit bed te komen, ik ben de Kolleberg op geweest, en ik heb staan schilderen. Maar het zonnetje wilde niet echt doorbreken, en van magische lichteffecten was weinig te bekennen. De doekjes zijn wel aardig, maar het had zoveel mooier kunnen zijn. Door bijvoorbeeld de bobbelige wordt het vlak meer een brei van kleine vlekjes dan een spel van oplichtende en donkere vlakken, en het oogt meer als één saai vlak. De kleuren zelf waren wel fraai, en ik heb ook wat foto’s gemaakt van snel optredende effecten zoals lage mist en wolken waar ik misschien de komende week thuis nog wat mee kan. Na drie uur kou lijden - het was uiteraard net weer eens een nacht met kouderecords die de boeken ingingen- ben ik toch maar van de berg afgekomen om me in de stad met een gebakken visje op de markt en koffie bij Tapas op te warmen. Leuk, maar al met al was het toch niet echt wat ik gehoopt had.