Jan Kusters

Natuurlijk heb ik er nog eentje gedaan:

Maar ik denk dat ik het hierbij ga laten. Ik heb nu een aantal jaren achter elkaar sneeuw geschilderd, en ik merk dat, in elk geval nu, de spanning er een beetje uit is. Ik heb het gevoel dat ik dit nu wel weet, en de huidige pogingen om het nog eens iets anders te benaderen leveren voor mijn gevoel niet meer zoveel op.

Ik heb deze week weer meer denk werk dan concreet werk gedaan. Ik ben al een half jaartje af en toe met wat nautische zaken bezig; schepen op de Sceleton Coast, het droomschip, er slingeren hier ook wat schetsen voor een Moby Dick rond, en nu ben ik even bezig met een zeemeermin. Bizar hoever je je in onzinnige zaken kunt verdiepen. De problemen? hoe schilder je een kont voor twee benen op iets dat geen twee benen maar één staart heeft. En wat doe je met armen bij wat toch eigenlijk een vis met tieten is?

Let op de waas van wel 10 armen in dun potlood in de tweede schets; een zeemeerminoctopus?!? Enfin, misschien nog maar eens verder experimenteren. Als ik die twee dingen niet oplos hou ik een zeekoe over; misschien wel erg feitelijk, maar toch ook wel een belediging voor al wat zich in de loop der jaren al dan niet in schelpen-bustehouder gehuld heeft.