Langzaam terug naar normaal
De tentoonstelling in Venlo loopt zo langzaam aan af; vrijdag de laatste dag, en ik kreeg een telefoontje of we ook vrijdag al ons werk konden ophalen. Prima. Voor wie nog wilde gaan; laatste ronde!
En ik ben eindelijk weer eens de deur uit geweest. Na een halve ochtend rondrijden en uitstellen eindigde ik aan de voet van de Windraak. Een warrige lucht met jagende wolken en fel blauw, en zon die als een zoeklicht af en toe over het landschap veegde.
Als ik zo’n tijd niet buiten geschilderd heb en weinig tijd heb voor schilderen, dan verbaast het me altijd weer een beetje als het nog lukt.
Overigens heb ik het gevoel dat de verf waar ik jaren mee gewerkt heb, Talens Van Gogh olieverf, langzaam van samenstelling aan’t veranderen is. Elke nieuwe tube die ik koop lijkt lichtere, minder stijve verf de bevatten dan de oude tube die ik vervang. En het kan inbeelding zijn, maar ook de kleurkracht lijkt minder te worden (dat laatste is minder duidelijk ‘meetbaar’ omdat die kleurkracht alleen bij het mengen duidelijk wordt). Ik baal daar wel van, ik denk dat ik van de zomer maar eens wat andere merken olieverf moet gaan proberen. Jammer, Van Gogh was betaalbaar en goed verkrijgbaar. En ik moet weer wennen natuurlijk.