ouwe L... pardon, meester aan de slag
Ik schreef er op 20 mei al over, ik heb moeite met schilderijtjes over doen, ik wil al vrij snel telkens iets anders proberen. Daardoor ben ik ook niet verder gekomen met het droomschip van 29 januari; als ik in lagen wil werken moet ik telkens weken wachten tot de onderliggende laag droog genoeg is, en dan verlies ik eigenlijk mijn concentratie voor dat specifieke schilderij. En toch wil ik het langer doorwerken in lagen ook onder de knie krijgen…
Tijd voor een volgende poging dus. Het onderwerp komt van een gesprek met een vriendin; ze was al gefascineerd door mijn schedel schilderijtje, en liet iets vallen van ‘als daar ook nog een uil bij kan’. Een uil? Spoke the raven, ok, maar een uil? Hmmm… Met de wat ingewikkelde manier waarop ik meestal thema’s benader zit daar wel een lijntje in. Gedoofde kaars - schedel, schedel - oud boek, oud boek - uil. Een Vanitas plus, zeg maar.
En om de belangstelling misschien wat meer op gang te houden pak ik het nu maar eens even echt academisch aan; wat goed genoeg was voor de oude Meesters is misschien ook wel wat voor Janneman. En dus rafelen we het schilderij uit in afzonderlijke problemen die ik één voor één aanpak.
Stap 1: Eerst de vlakverdeling en de vorm. Maak een nauwkeurige schets en neem die pas als hij helemaal af is in hoofdlijnen over op doek.
Gedaan!
Stap 2: Het plastisch modelleren in een grisaille. Dat grisaille zou in feite tussen wit en midden grijs moeten zijn, maar ik heb van wit tot zwart gewerkt.
Er is een kans dat het schilderij daardoor wat donker gaat worden, en dat alleen de kleuren op de lichtere partijen zichtbaar worden. Het wordt dus twijfelen; ga ik nu eerst een transparant witte sfumato laag opzetten (Rubens), of begin ik de volgende keer meteen in kleur vanuit het donker (Da Vinci)? Ik heb naar ik vrees 2 tot 3 weken de tijd om erover te piekeren; zolang duurt het drogen wel.
Ik vrees trouwens ook dat dit schilderij nogal wat duurder gaat uitpakken; waar ik normaal bij mijn alla prima werk één, soms twee schilderijen op een dag doe, zitten hier nu al twee volle werkdagen in. En ik ben in feite nog steeds aan’t modelleren; elke keer als ik kijk zet ik hier weer een vlekje en daar weer een veegje. De volgende stappen met glaceerlagen kosten niet meteen hele dagen, maar vergen toch de nodige concentratie, en het worden vermoedelijk vrij veel lagen. Veel werk dus. Het lastige is dat deze techniek eigenlijk de neiging heeft om naar doodgewerkt realisme toe te groeien, en ik wil het toch op de een of andere manier wat losjes houden. Of dat samen gaat moet nog blijken. Wordt hopelijk vervolgd…