Jan Kusters

Weer even aan de slag

Moeizame start na twee weken niks, en het wilde allemaal niet zo lukken, maar ik heb tenminste weer wat gedaan. Nogal oneerlijk; de foto’s zien er beter uit dan de daadwerkelijke tekeningen. Soms heb je dat, en ik weet niet helemaal waar dat aan ligt. Ik doe mijn best om de foto’s niet mooier te maken dan de originelen, maar zo af en toe… Misschien ligt het aan het formaat. Het kan ook een ander, meer persoonlijk effect zijn. Als je zelf iets maakt is het moeilijk om de fouten en problemen los te laten, die blijf je zien. Als je vervolgens iets met het werk doet (inlijsten, er foto’s van maken, het op een expositie ophangen) wordt de geestelijke afstand wat groter en kun je het werk wat neutraler, wat afstandelijker bekijken. Zou dat het zijn?

Enfin, de oogst van deze week. Ik fiets en wandel er bijna dagelijks langs, de Geleenbeek. En ik heb nog wat met grotere meer volgroeide wilgen die ik wil tekenen, en die onder andere daar en langs de vijver staan. Een poging tot een wat completer landschap:

Buitengewoon frustrerend als een tweede poging slechter uitpakt dan de eerste! En die eerste poging is veel te compleet; dit is meer een gewone tekening met Chinese materialen dan de lege, op essentie geconcentreerde penseeltekening die ik eigenlijk wil maken. De combinatie van kale bomen en eerste groen aan de wilg werkt ook niet zoals ik wil. Maar er zitten een paar goeie stukjes in de voorgrond, en de wilg is beter dan de meeste dingen die ik een paar maanden geleden probeerde. Maar ik moet de hele tekening leger, meer open houden, en die tweede poging werkt al helemaal niet.

En bij een vriend staat een boom in de tuin magistraal in bloei. Een snelle schets in mijn ‘Chinese’ boekje:

Thuis heb ik de rest van de week geprobeerd een grotere variant te maken op dit thema te maken.

Min of meer hetzelfde verhaal; de eerste poging lijkt me beter dan alle latere pogingen, al is het hier wat minder extreem. In dit geval is het trouwens niet helemaal vreemd dat de eerste poging -een snelle schets naar de waarneming- beter uitpakt dan wat ik thuis doe. Snelle schetsen hebben altijd hun eigen charme (daarom kwam ik jaren geleden weer tot plein aire schilderen). In de grotere tekeningen zijn mijn huidige problemen erg zichtbaar; gebrek aan concentratievermogen en met het ‘vooraf geplande beeld’ in mijn hoofd. Ik heb moeite met de drie bloesems goed verdelen over het papier, ik loop telkens tegen problemen aan als er nog bladeren bij komen. Ik heb ook de neiging om dingen te herhalen in plaats van te varieren; takken lopen parallel en bladeren vallen min of meer hetzelfde uit. Ik heb het beeld niet helder in mijn hoofd, of ik vergeet het weer wat ik wilde doen terwijl ik er aan bezig ben. Lastig...

Komende week weer een klus voor de re-integratie. De opdracht is beperkt, en ik hoop dat ik me er weer los van kan maken, maar we zullen zien... En de week daarna staan weer afspraken op het programma. Ik vraag me af of ik het blog wel moet doorzetten, maar dit is wel een aansporing om wat anders te doen. Volhouden dus maar.