Stug volhouden (met dank aan iemand in Oslo!)
Aansporingen uit verre landen werken... Vorige week vroeg ik me af of het wel zinvol was om verder te gaan met het blog, als het zo'n gatenkaas van soms wel en soms geen nieuws is. Een onbekende uit Oslo liet me weten dat hij of zij het blog al lang volgt en hoopte dat ik verder zou gaan. Dat is prettig om te horen, maar ook weer even een leermomentje; ik ga iets teveel op in de problemen van het moment. Over jaren bekeken is een paar weken niets te melden hebben nog niet zo'n ramp... Dank, onbekende uit Oslo!
De afgelopen week was moeizaam, maar we hebben wel weer wat gedaan. Tekenen wilde niet zo lukken, maar is in elk geval geprobeerd. Op dit moment staan hier overal Paardenkastanjes in bloei, heel anders dan de kleine bloesembollen aan kale takken. Dit zijn allemaal ‘kerstboompjes’ van bloesembollen die oprijzen van tussen de grote slappe bladeren. Aan het begin van de week heb ik buiten in mijn Chinese schetsboekje staan werken:
En de rest van de week heb ik weer pogingen staan doen om thuis wat groter die bloesems te tekenen.
Ik heb weer moeite met de zaak georganiseerd te krijgen, ik wil steeds teveel doen. Zoals de vorige week heb ik ook nu weer het idee dat mijn snelle schets buiten uiteindelijk de meest geslaagde is, maar ik heb wel het idee dat ik, als ik de komende week nog eens probeer, ik wel weet hoe ik verder moet. Jammer dat ik morgen en overmorgen afspraken heb staan die me nu even compleet in beslag nemen.
En het weer hielp ook de afgelopen week. Zon en fris groen, prachtig. Tijd om weer eens wat foto’s in het infrarood spectrum te maken. Zoals altijd staan de meeste foto’s in groter formaat op mijn Tumblr pagina, maar hier even een indruk van wat ik op dat gebied gedaan heb:
Het aardige van foto’s maken door een infrarood filter is dat het iets van de magie heeft die foto’s maken vroeger had. Ik was een jaar of 10, en maakte zwart-wit foto’s van een gekleurde wereld. Ik had geen idee wat het ging worden, en in de doka voltrok zich dan elke keer een klein wonder in de schaal met ontwikkelaar. Totale verassing, spanning en nieuwsgierigheid naar wat eruit ging komen. Helaas bouw je ervaring op, en langzaam maakt de verbazing plaats voor koele berekening en geroutineerde handelingen. De foto’s worden er beter van, maar het wordt wel wat minder spannend allemaal.
Bij infrarood is weer even iets van dat wonder terug. Tijdens het foto’s maken zie ik door de elektronische zoeker niet meer dan een donkerrood, flets beeld, en ik kan nog niet echt voorspellen of het een goeie foto wordt of niet. Er zijn technische problemen die ik nog niet in de hand heb, en onverwachte effecten die ik nog niet snap. Pas als ik de zaak thuis zit bij te werken op de computer zie ik wat het geworden is. Soms valt het mee, soms valt het tegen.