Even een tikkeltje afgedwaald...
Dat schilderijtje van vorige week was die ene zwaluw die nog geen zomer doet losbarsten. Daarna is er weinig uit mijn handen gekomen. Ik kan me ondertussen wat beter concentreren dan een half jaar geleden, maar het stelt nog niet zoveel voor, en één ding per dag is mijn maximale focus. Dat is wat lastig als ik elke dag wil wandelen of fietsen, ik merk dat zelfs die simpele actie al de rest van de dag kan verstoren. En dan is er nog zoiets als dagelijks leven. Ik bak met enige regelmaat mijn eigen brood, en op dat soort dagen krijg ik ook niks anders meer gedaan (een klacht die overigens door meer mensen herkend wordt; Annie Proulx schreef in ‘The Shipping News’ ook zoiets; ‘brood bakken bindt je aan huis’).
En verder ben ik nu eens even heftig verdwaald in strips op internet. Op internet kun je bergen strips vinden, en veel is bagger, maar er zijn ook juweeltjes. ‘Questionable Content’ van Jeph Jacques (hier, en het prille begin hier) en ‘Girls with slingshots’ van Danielle Corsetto (hier, en het prille begin hier) vind ik geweldig. Om te beginnen hebben beide strips sterke verhalen en een lange geschiedenis (meer dan 10 jaar). Dus als je vooraan begint valt er heel wat te binge-lezen. Maar omdat het internet strips zijn, gemaakt door internet minded mensen, is er nog veel meer. Berichten op Tumblr, Twitters, Instagram die over de strips gaan, soms zelfs berichten door de personages van de strips, fora waar de strips in detail besproken worden, kortom een schatkamer aan informatie voor dwangmatige verdiepers als ik.
De belangstelling voor die strips was overigens wel vanuit kunst geboren. Mijn eerste schilderijtje van de vorige week lijdt aan teveel realiteit. Dat wil zeggen, het is te realistisch om als schilderij optimaal te werken. Een goed schilderij omvat voor mij een zekere mate van overdrijving, dingen die iets zwaarder zijn aangezet, of net iets minder zwaar of zelfs zijn weggelaten. Op dit moment lukt me dat niet goed, en strips blinken precies daarin uit. Studie dus, alleen werd de studie ineens net even leuker dan het doel van die studie. De twee strips die ik hierboven noem blinken vooral uit door ijzersterke en zeer menselijke verhaallijnen. Maar ik begon met ze te bekijken omdat ze in teken-technisch opzicht een geweldige ontwikkeling laten zien. Vooral bij Jeph Jacques heeft een verbazende ontwikkeling doorgemaakt (hier een voorbeeld). Het vervelende van strips lezen voor mij is dat ik altijd weer het idee krijg dat ik ook wel eens wat comics zou willen tekenen. Maar tegelijk bak ik daar al sedert de lerarenopleiding helemaal niks van. Jeph zou me wat dat aangaat moed kunnen geven…
En de fotoalbums waar ik mee bezig was schieten op deze manier al helemaal niet meer op...