Jan Kusters

Geen kunst deze week, of althans niet rechtstreeks. Ik ben een bijhouder, een verslaglegger, een noteerder. Alles vastleggen, en wie weet maak ik er ooit nog wat mee... Op reis worden elke dag aantekeningen gemaakt in een notitieboekje, van elk jaar maak ik een fotoboek -2012 moet nog gedaan worden-, en ik hou al meer dan 30 jaar dagboeken bij. Dat laatste begon ooit als een hulpmiddel tegen stress, en gewoon in goedkope schriftjes. Later kwamen gebonden dummies om in te schrijven, en nog later kwam de computer. Maar omdat ik die dingen ook wil kunnen inzien als er even geen stroom is, worden de dagboeken uiteindelijk ook afgedrukt en ingebonden tot keurige boekjes. Ondertussen lagen er alweer 7 jaar in losse katernen te wachten, en dus ben ik weer eens een rondje inbinden aan’t doen. Rustgevend monnikenwerk, met als enige nadeel dat twee of drie weken naaien en binden per 7 jaar niet echt genoeg is om er ervaring in op te doen. Sterker nog, al weet ik de basis wel, ik moet het toch elke keer opnieuw uitvinden. Was het rondslaan nu voor of na de eerste lijmlaag op de rug ? Voor dus. Waarom kinkt dat naaigaren zo? O ja, even langs een kaars halen… Ik ben nu eindelijk maar eens een lijstje met tips aan’t uitschrijven.

Al met al zal ik hier de komende twee weken nog wel mee bezig zijn. Met alleen een blokpers die ik ook als stapelpers gebruik is dat ding de flessenhals waar alles doorheen moet; elk boekblok kost twee keer een paar uur alleen al aan lijmen en drogen. Ondertussen zijn er 5 blokken genaaid, en 4 gelijmd. Volgende week nog 2 blokken naaien en lijmen, en dan begint het in de band zetten

Patrem omnipotentem, factorem caeli et terrae, visibilium omnium et invisibilium... Ik moet toch eens en cdtje Gregoriaans bakken...