Nog steeds sneeuw in mijn hoofd
Ik ben verder gegaan waar ik de vorige week gebleven was. Meer sneeuwlandschappen dus, terwijl ik in T-shirt onder de kerstboom zit. Deze week heb ik voor een staand formaat gekozen in de hoop op een wat ‘weidser’ landschap, meer open ruimte.
De eindresultaten bevallen me beter dan de vorige week, al doe ik nog steeds veel teveel. Ik heb er een paar meteen afgewerkt en op de site gezet bij recent werk (de afgewerkten zijn hier in het blog al te herkennen aan de zegels).
De lucht heb ik nu nat in nat gedaan, dus eerst het papier met een schoon penseel en water zonder inkt een beetje vochtig maken, en dan pas wat grijs erin brengen. Doordat het natte papier meteen grijs wordt zie je niet wat je doet, maar de eindresultaten zijn beter, losser dan de vorige week.
De laatste tekening was overigens ander papier, en dat kon blijkbaar wat minder goed tegen het nat in nat schilderen van de lucht…
Wat me dit nu vooral opvalt is dat ik dingen telkens te systematisch, te netjes doe. Paaltjes staan vaak te keurig recht, bomen staan te mooi op vaste afstanden, er ontbreekt een zekere losheid (vandaar dat de wilgen niet verder afgewerkt zijn). En ik doe nog steeds teveel, veel teveel. Op de een of andere manier wil ik alles in één tekening stoppen. Ik heb een van de bovenstaande tekeningen eens in fotoshop bewerkt; gewoon wat dingen weghalen en kijken wat er over blijft. Hieronder staat het origineel en de bijgewerkte versie:
Welke van de twee is het meest overtuigend in heldere winter witheid? Volgens mij kan ik met veel minder toe in dit soort tekeningen.
Wat mij betreft mag buiten het winterknopje wel om, laat gerust eens wat echte sneeuw vallen…