Wilgen, een jaar later
Ik bleek deze week inderdaad klaar te zijn met de Spelende Heer, verdere pogingen leidde alleen maar tot meer van het zelfde. Geen probleem, ik heb nog bergen oefenwerk liggen waar ik aan zou moeten werken… Maar eerst even gewoon wat tekenen waar ik zin in had? Wilgen? Die blijven me trekken. Ik heb ondertussen weer wat dingen bijgeleerd en ik heb een ideaal penseel voor fijnere gevonden, eens kijken wat er nu uitkomt.
Dit zijn in feite verschillende manieren waarop ik het kan aanpakken: meer tekenachtig of meer schilderachtig. En het liefst wil ik die wat combineren. Hmmm, die wilgen zelf voelen wel weer bekend aan, al heb ik het idee dat deze wel wat beter zijn dan een vorige keer. Wanneer heb ik die voor het laatst gedaan? Ha, kerst 2014 en de eerste maanden van 2015… Hmmm, blijkbaar is mijn belangstelling wat seizoensgebonden.
Dit zijn wat wilgen van een jaar geleden. Ik heb inderdaad wel wat zaken bijgeleerd, toen ging het vooral om de grote vorm. Nu kom ik een stuk verder met betere vorm en meer details, meer definitie in de bomen. Maar ik was toen ook wat meer met het totale landschap bezig. Hoe zou dat nu uitpakken? Eens proberen. Ik wil de landschappen vager houden, alsof er een lichte en laaghangende nevel rond de beek hangt. Niet alleen grijzer, maar ook een soort van onscherpte waar de wilgenkoppen en tenen uit naar voren komen:
Oef, dat was een modderig zootje, al waren de wilgen zelf wel aardig. Nog maar eens geprobeerd:
Ha, ook daar is toch wel wat bijgeleerd, al heb ik hier nog veel meer bij te leren. Nieuw is het nat in nat werken met grijstinten, iets waar ik een maand geleden met mijn sneeuwlandschap-luchten serieus mee begon. Het verbaast me hoezeer sommige stukken van deze tekeningen ineens echt op oude Chinese tekeningen lijken.
Ik schreef de vorige week al iets over leren rustiger te werken. Dit is goeie oefening daarvoor, bij dit nat in nat speelt geduld echt een hoofdrol. Ik maak met een penseel en een brede kwast het vel nat, en moet dan gaan zitten wachten tot het begint op te drogen. Op het vochtige papier kan ik grijzen mooi laten uitvloeien, al heeft dat wel de neiging alle kanten op te gaan. Naarmate het papier droger wordt, krijg ik meer controle over lijnen en vormen, maar tegelijk wordt het uitvloeien minder. Het helpt als ik een penseel eerst vul met water, en dan alleen de tip wat inkt laat opnemen; de tip maakt een strakkere rand, maar in de richting van het water gevulde deel van het penseel kan ik het nog laten uitvloeien. Subtiel, nogal van variabele factoren afhankelijk, en altijd maar gedeeltelijk, maar controle is mogelijk. De tekeningen worden niet meer in één ruk gemaakt, aan de laatste twee tekeningen heb ik hele dagen gewerkt, en de dag erna ook nog wat gedaan. Ha, geduld! Dit gaat een hoop ervaring en dus veel oefening vergen. Eens kijken hoelang ik hier mijn belangstelling voor kan houden. Als het weer de komende week een beetje wil meedoen misschien ook eens even wat beeklandschapjes fotograferen als referentiemateriaal.