Jan Kusters

Eerst maar eens even een –naar mij verteld is- ietwat autistische afweging. Ik heb deze week geen kunst bedreven, en toch… Voor mijn gevoel hangen dingen samen; het een heeft uiteindelijk altijd gevolgen voor het ander. Ik begrijp dat dat gevoel van samenhang niet door iedereen zo beleefd wordt, maar dat is waarom ik het vaak zo moeizaam vind om uit te maken wat hier wel of niet thuis hoort.

Voor mijn gevoel hoort alles wat een kunstemaker doet tot zijn kunst, tot en met een kommetje soep opwarmen of schoenveters kopen. En de afgelopen week is daar een aardig voorbeeld van. Ik heb dus haspels gemaakt, voor het vliegeren. Heeft dat wat met kunst te maken? Voor mij wel. In het verleden kwamen schilderijen en tekeningen op vliegers terecht:

En het vliegeren was op zijn beurt geregeld aanleiding tot schilderijen en tekeningen:

Bovendien heb ik de afgelopen weer eens wat ervaren dat van belang is voor hoe ik dingen doe, ook als het over kunst bedrijven gaat.

Haspels dus:

Ik begon de week met dit:

En heb de afgelopen staan raspen en schuren, staan beitsen -met beits die geen beits was- en staan schroeven:

Het verhaal van de beits is frustrerend. Echte beits is een dun, waterig product dat diep in het hout doordringt en in beperkte mate kleur aan het hout geeft. Het is vooral een goeie bescherming tegen vocht, en heeft weinig te lijden onder krassen en deuken bij ruw gebruik, omdat het geen dun laagje aan het oppervlak is. Tot mijn grote ergernis worden tegenwoordig kleurvernissen die een dunne laag op het hout vormen ook als beits verkocht. En ik had weer zo’n kleurvernis. Hoe kom ik erachter wat echte beits is? Zo’n kleurvernis krijgt krassen en butsen waar het onbehandelde hout door vrijkomt, het is een veel slechtere bescherming. Enfin, veranderende tijden en vroegâh was toch alles beteâh joh!

Belangrijker en echt leerzaam: ik kwam er ook achter dat ik toch wel een hoop handigheid en routine kwijt was op het gebied van hout bewerken en dingen maken. Ik spleet het hout met voorboren, maakte domme fouten met gaten boren, kortom, het was nogal een geklungel. Toen ik daar eens even rustig over ging nadenken kwam een waarschijnlijke oorzaak naar voren; de laatste keer dat ik iets ingewikkelders dan een lijstje gemaakt heb was in… 2001! Miljaar, dat is 15 jaar geleden! Het voelt weliswaar aan als gisteren, maar ja, op 15 jaar raak je wel wat kwijt ja. Geen wonder dat ik begin dit jaar niet meer een kastje tot in detail in mijn hoofd kon bouwen! Hmmm, ik moet dit dus anders aanpakken. Niet op ervaring vertrouwen, maar werken alsof ik iets voor het eerst doe.

Het eindresultaat is in elk geval bruikbaar; ik heb een mooie kleine haspel voor mijn dunste vliegerlijn.

En helaas voor de kunstliefhebber die hier komt om tekeningen en schilderijen te zien, de komende week staat er denkelijk ook weer een zijstap  op het programma…