Ik heb verder gewerkt de afgelopen week, maar ondertussen ben ik weer tot stilstand gekomen. De laden zijn gemaakt, in het totaal heb ik nu 3 grote en 5 kleine laden die straks in een secretaire moeten komen.

Alleen ligt die secretaire toch weer even stil. Om te beginnen hielp het weer van de afgelopen week niet. Als ik echt aan de knutsel wil moet ik zowel binnen als buiten kunnen werken, en dat zat er de afgelopen week duidelijk niet in. Opmerkelijk; normaal zou ik van zoveel slecht weer behoorlijk somber worden (elk najaar en winter ook een fors probleem). Alleen wordt ik nu niet somber, ik word alleen minder actief. Ik krijg veel meer zin in binnen zitten lezen, eens af en toe een pijpje smoren en koffie en thee drinken. In feite laat ik nu door dit baggerweer tamelijk genoeglijk in huis opsluiten… Het is een verandering die me in de vele GGZ gesprekken werd voorspeld, en verrek, het werkt. Met minder grote stress in mijn leven kan ik kleine tegenslagen echt beter aan.

Het is overigens niet alleen het weer dat de secretaire tegenhoud, het is ook nog steeds twijfel. Ik heb nu wel een basisidee over hoe ik hem zou kunnen maken, maar tegelijk twijfel ik toch nog steeds heel erg over of ik dit wel op deze manier wil doen. Allerlei alternatieven blijven door mijn hoofd spoken; afneembare in plaats van scharnierende kleppen, of zelfs een geheel demontabele voorkant van het schrijfgedeelte. Ik weet nog niet zeker wat ik van dat grote schuine vlak in de hoek van mijn kamer ga vinden.

Al dat twijfelen maakt het lastig om nu gewoon verder te gaan. Ja, ik kan gewoon hout halen en het huidige ontwerp in elkaar timmeren. Probleem is dat ik verwacht dat ik dan over een jaar de volgende secretaire sta te maken. En daarna nog een… Een ervaringregeltje uit mijn leven: als ik iets maak, kan ik er maar beter van uitgaan dat ik het een paar keer moet maken. Eerst eens om te kijken of iets überhaupt wel handig is, dan om een aantal problemen in het gebruik op te lossen, en dan nog eens om het goed en netjes te bouwen. Maar dit project is me te duur en te groot om dat te laten gebeuren, ik had het nu toch wel heel erg graag in één keer goed. Maar wat is goed? Ik heb geen idee…

Enfin, ik kan nu wel nog beitsen halen en eens gaan kijken of ik op dat gebied iets kan vinden dat me bevalt.

En nog een kort en oud nieuwtje: afgelopen vrijdag heb ik officieel afscheid genomen van Zuyd Hogeschool en al mijn collega’s daar.

Net als bij tentoonstellingen ben ik niet op mijn best tijdens dat soort gelegenheden; ik spreek maar de helft van alle mensen die ik eigenlijk had willen spreken. Maar er was werk van gemaakt. Met zelfs een speciaal voor Janneman aangepaste keuken.

En nu? Ik merk dat, na ruim 2,5 jaar thuis, de laatste weken voor het eerst het besef aan de grote vrijheid begint te dagen. Geen idee wat ik ga doen, maar ik heb de ruimte…

Al met al heb ik nogal wat om over te denken tijdens mijn rondjes wandelen en fietsen. En het doen kan nog wel even wachten...