Verder op hetzelfde spoor
Ben ik echt weer aan’t schilderen? Moeizaam, zeer moeizaam. Hoe moeizaam? Nou, dit is waar ik mee begin;
Dit is verschrikkelijk, en na zoiets veeg ik het doek af en heb ik zin om alles door de kamer te gooien. Concentreren en helder voor ogen houden wat de bedoeling is, dat is het probleem.
De volgende dag gaan we op het schoongeveegde doekje weer aan de slag, en het lukt beter. Botter, zon, vaag, het zit erin.
Voornemen van de vorige week; minder licht-donker contrast, meer kleurcontrast. Hmmm, blijft moeizaam, al gebeurd er met name in het zeil wel min of meer wat me voor ogen stond. Er zit, zeker naar het einde toe, iets teveel effectbejag in. In zekere zin is de eerste fase beter, eenvoudiger en meer ‘to the point’. Maar die is weer niet nauwkeurig genoeg, te snel en te lomp om vast te leggen waar ik heen wil.
Ik wil ook altijd teveel trouwens. Afgelopen najaar heb ik eens een lucht met bijzonnen gezien, en dat wil ik ook in een schilderij verwerken; links en rechts van de zon een regenboog-achtige reflectie van de zon op ijskristallen in hoge luchtlagen. Maar ik heb er, toen ik het zag, geen foto's van gemaakt. En de foto’s die ik op internet kan vinden zijn anders, te duidelijk en te helder. In het bovenstaande schilderij begon ik daarmee, maar uiteindelijk heb ik dat onderdeel laten schieten. Het is meer een botter in maanlicht dan bij ondergaande zon geworden. Verkeerde kleuren en sfeer. Dit is meer een late botter.
En zo’n bizar lichteffect vraagt misschien ook een iets ander onderwerp. Iets dat over licht gaat? Een schetsje waar ik de komende week eens wat mee wil proberen…
