Wanneer toegeven dat iets geen goed idee was?
Het grote opruimen ligt even stil, ik heb een weekje ziek gevierd. En als ik er de volgende week mee begin is het ook maar de vraag of het veel voor hier in het blog oplevert, maar dat zien we dan wel weer.
Even wat anders dan maar? Ik wil weer met Sittard aan de slag. Een aantal jaren geleden ben ik daar ook al eens mee bezig geweest, maar toen liep dat een beetje dood; de kleine schilderijen bevielen –op een paar uitzonderingen na- niet echt, ik heb wat aardige lino's gemaakt van gebouwen in de stad, maar op de een of andere manier liep het niet. Het bleef moeizaam plekjes zoeken en aarzelend wat proberen. En toch, en toch… Ik woon hier al 33 jaar, het is een mooie stad zeggen bezoekers, en ik zou daar toch wat mee moeten kunnen doen.
Nog maar eens een poging dus. Eerst tekenen, dat is me het vorig jaar met de bootjes ook goed bevallen (al heeft ook dat uiteindelijk niet tot veel meer geleid). Architectuur tekenen? Stukjes stad tekenen? Rechte lijnen en juiste hoeken zijn voor mij een probleem. Maar wie weet met wat oefening… Het doel is fragmentarisch tekenen, wat details met veel wit en een suggestie van de rest. Veel buiten werken, naar de werkelijkheid tekenen.
Het idee bedacht ik in december vorig jaar, en ik heb zelfs op 30 december al eens een tijdje buiten gestaan om een begin te maken.
Oef, dat viel niet mee. Ik weet wel hoe perspectief werkt, maar als ik eenmaal sta te tekenen heb ik moeite met op papier zien wat ik goed en fout doe. Lessen van de eerste ronde? Gum mee, scherp potlood of een vulpotlood mee voor de eerste opzet. Langere hulplijnen neerzetten en langer werken aan verhoudingen en perspectief, voor ik met invullen begin. En de volgende keer legerlaarzen aan; ik had vooral koude voeten! Of nog beter: wachten tot het wat aangenamer weer is voor buiten werken.
En dat laatste heb ik in elk geval gedaan. Tot nu is het idee blijven liggen, maar niet vergeten. En na een weekje ziek vieren werd het mooi weer buiten; hoogste tijd om weer eens te wandelen en zo. Schetsboek mee, potlodendoosje mee, en een volgende poging.
Oef, dat valt nog steeds niet mee. Scheef en scheef en krom en scheef… Teveel lijnen, te weinig vlakken.
Na thuiskomst heb ik de tekening nog even wat opgevrijd. Vlakken wat zwaarder neerzetten, proberen hier en daar wat te corrigeren, gewoon proberen om er wat aardigs van te maken. Dat opvrijen is eigenlijk verneukeratief; het ziet er ineens allemaal wel wat beter uit, maar nog steeds is alles scheef en scheef en krom en scheef. Het gaat vermoedelijk weer heel wat tijd kosten om dit beter in de vingers te krijgen, en de vraag is een beetje of het dan uiteindelijk überhaupt iets gaat opleveren dat de moeite waard is. Enfin, ik hoop toch hier nog even aan door te prutsen. Als ik nu stop weet ik niet of het idee slecht is, of alleen maar mijn werk niet deugd. Opgeven kan ik beter doen als de tekeningen in elk geval wel lukken.
Maar voor de komende week hoop ik nog wat verder te komen met mijn opruimen; in hoeverre daarnaast tekenen gaat lukken is nog maar de vraag.