Jan Kusters

Geen kunst. Ik ben de afgelopen weken ook met andere dingen bezig geweest, en een nieuw huis was daar eentje van. Nou ja huis… Meer een weg-van-thuis huis zeg maar. Ik heb na maanden piekeren en weken rondrijden en tenten kijken eindelijk een nieuwe tent gekocht. Met patio. Voor iemand die soms verre reizen maakt of soms in weer en wind kampeert is zoiets een hele stap. En aangezien mijn kamperen en reizen toch altijd ook wel in het teken van kunst bedrijven stond hier maar even een verslagje.

De nieuwe tent is een Eureka El Capitan 2 Air Control geworden. Het is mijn derde versie van deze tent.

De eerste kocht ik in 1993, toen onder de naam Eureka Yellowstone.

Voornaamste kenmerk; voor en achter ingang met ruime luifels door een nok-stok en een 8-hoekig grondplan in plaats van de meer gebruikelijke 6 hoek. Bagage staat droog, plek om te koken, en bij draaiende wind gemakkelijk aan te passen (gewoon de andere ingang in gebruik nemen). En het was een thermische tent met sneeuwflaps; stroken doek tot op de grond voor extra isolatie. Stoer, al kampeerde ik toch vaker met regen dan met sneeuw, en werden de sneeuwflaps dan vooral modderflaps.

Na 7 jaar en heel veel kamperen, soms onder barre omstandigheden, was de tent aan vervanging toe. Eureka maakte nog het zelfde model, met kleine aanpassingen, onder de naam El Capitan.

Geen sneeuwflaps meer, betere ventilatie in de tent, en hij stond wat strakker dan de eerste versie. Omdat ik de laatste jaren veel minder heb gekampeerd ging deze tweede tent maar liefst 17 jaar mee, maar ondertussen was het toch hoogste tijd voor een nieuw tent.

Vorig voorjaar begon een vriend een nieuwe tent te zoeken, en ik begon meteen maar ook voor mezelf mee te kijken. Het viel nog niet mee. Mijn manier van kamperen is wat aan’t veranderen. Vroeger was het voornamelijk ‘trekken’; elke ochtend tentje afbreken, een dag verder reizen en elke avond weer ergens anders tentje opbouwen. Maar de laatste 10 jaar ga ik ook vaker kamperen om ergens te tekenen of foto’s te maken, of om musea te bezoeken of zo. En dan blijf ik dagen op dezelfde camping. De eerste manier van reizen vraagt een tent die snel en onder de meest barre omstandigheden is op te zetten en af te breken, klein en handzaam. De tweede manier van reizen vraagt meer om een tent waarin je ook eens een beetje comfortabel een dag kunt doorbrengen. Meer ruimte, liefst onder een voortent (om het slaapgedeelte schoon en beestjes vrij te houden). De grote vraag was of ik nu twee tenten moet gaan kopen voor twee verschilldende soorten reizen, of dat ik het toch met een tent afkan... Ik heb besloten om eerst nog maar eens een compromis te proberen.

Na een goed jaar neuzen en piekeren werd het De El Capitan 2, mijn derde versie van dezelfde tent. Een goeie trekkerstent dus. Weer kleine verschillen met de vorige versie, en zoals ik al tegen een vriend zei; Eureka geeft en Eureka neemt. Sommige verschillen zijn in mijn ogen geen verbetering, andere wel, en vaak zijn het veranderingen waar ik mijn twijfels bij heb; afwachten of iets beter of slechter is als ik er eenmaal aan gewend ben.

Om te beginnen de grote vorm is wel gelijk, maar er lijken weer kleine aanpassingen in het patroon te zijn gemaakt. De tent staat weer net wat strakker staat dan de vorige versie. Tussen de eerste en de tweede versie die ik had was dat ook al het geval, bij de eerste versie waren voor- en achterpunt nauwelijks strak te zetten. Bij de tweede versie was dat al wat beter, en nu lijkt zowaar op alle afspanpunten een min of meer gelijke spanning te staan. En de zijkanten zijn nu minder hoog opgesneden.

Grootste gemis bij de nieuwe tent lijkt me dat er op voor- en achterpunt geen stormlijnen meer zitten. Daar zitten nu geen ventilatietunnels meer, en daarmee is er ook geen mooie krachten-verdelende constructie meer waar die scheerlijn aan kan trekken. Hoe ernstig dat gemis is moet blijken. Overigens heeft Eureka op hun site wel een tip voor stormlijnen staan die ik ook kan gebruiken; in plaats van 4 stormlijnen nu 8 stormlijnen, niet in het verlengde van de stokken maar naar 4 haringen die op de middenlijnen van de tent staan. Ziet er uit als een goed plan, behalve voor de ingang. Ik denk dat ik dat ga doen, maar dan half, net als mijn oude tent. Aan één kant serieuze stormlijnen, dat is dan de achterkant die in de wind moet komen. En aan de andere kant een paar wat minder hinderlijke lijnen.

Iets anders waar ik niet helemaal blij mee ben is de manier waarop de stokken nu bevestigd worden, overal koperen ogen waar het speciale stok-uiteinde ingestoken wordt. De oude constructie met een pin die gewoon in de stok werd gestoken was simpeler en in elk geval onverwoestbaar, nu zie ik in gedachten die ogen uitscheuren. Nu komt er niet idioot veel kracht op die ogen te staan, dus wie weet valt het ook wel weer mee.

De plastic clips waarmee de buitentent aan de vier hoek-haringpunten klikt zijn ook wat twijfelachtig.

Naar mijn ervaring met fototassen en rugzakken gaan die clips vroeger of later stuk, en ik denk dat ik er verstandig aan doe om daar meteen maar een paar reserve voor te zoeken en in het tasje met reservespul gooien. Bij vorige tenten waren die hoekpunten trouwens ook problematisch, toen waren dat metalen haakjes aan elastieken, waar eigenlijk altijd teveel kracht op kwam te staan. Daar had ik wel een oplossing voor gevonden, maar dat was ook niet ideaal.

Deze drie onderdelen zijn wel de grootste min- of twijfelpunten. De laatste twee punten betekenen overigens ook dat er nu geen metalen haken en pinnen meer aan de tent zitten, en dat is dan wel weer winst. Vroeger was ik altijd bang dat die scherpe metalen delen bij de ingepakte tent ergens door het doek zouden schuren, het was altijd bij het oprollen van de tent een punt van aandacht.

De oranje scheerlijnen zijn in elk geval een veel beter idee dan de stijlvolle zwarte lijnen van de vorige tent, waar je altijd je nek over brak in het donker. Of ze ook een beter idee zijn dan mijn gebruikelijke witte scheerlijnen is nog  afwachten, maar ik denk dat ik vroeger of later wel weer eigen scheerlijnen aan de tent zet, zeker met het eerder genoemde 8 scheerlijnen-idee.

De binnentent heeft meer ventilatiemogelijkheden gekregen. Nu had ik bij de vorige versie ook al geen condens problemen meer in de binnentent (wel in de buitentent, maar dat was niet echt een probleem).

De donkere halve cirkels en de donkere driehoekjes boven in de binnentent zijn allemaal knuttengaas ventilatieopeningen, met flaps om ze dicht te ritsen. Als het rond het vriezen zit, dan is dat toch wel aangenaam… Andere verschillen?

De nok-stok zit nu aan de binnentent vast in plaats van aan de buitentent.

Het wordt even wennen met opzetten, ik vond die ene stok aan de buitentent wel handig om de buitentent over de opgezette binnentent te wippen. Maar door de huidige constructie wordt de binnentent duidelijk ruimer bij de deur, en dat is ook wel mooi. Voor degene die bekend is met de geschiedenis van Eureka tenten; deze constructie doet ook wel erg denken aan hun Himalaya-expeditie-tenten uit de jaren '50.

Verder zitten er nu zowel binnen als buiten aan de binnentent fatsoenlijke rechthoekige gaas-zakken om een bril of zaklamp in te doen, de vroegere driehoekjes werkten minder goed, en zulke zakken aan de buitenkant van de binnentent zijn een prima plek voor de zaklamp die ik alleen in en rond de tent gebruik. Goed bedacht!

Ook werd bij deze tent eindelijk het nok-netje meegeleverd; een accessoire dat bij vorige versies los gekocht moest worden, maar dat ik nooit ergens te koop heb gezien. Ik spande altijd een touwtje door de lusjes voor het net, met als nadeel dat de luchtende en drogende sokken in mijn gezicht hingen… Het lijkt weinig, maar details zoals goeie bergruimte ingebouwd in een tent zijn echt pluspunten bij veel gebruik.

En de tent kwam keurig met een ferme lap zelfklevend reparatiemateriaal in de kleur van de buitentent. Ik heb daar altijd van die zilverkleurige gaffer-tape voor bij me gehad, zal die ook wel blijven meeslepen, maar dit is toch een net extraatje.

De tarp is mijn eerste poging voor meer leefruimte als ik ergens langer blijf. Dat laatste komt tegenwoordig vaker voor dan vroeger; drie dagen op een camping om in de buurt te tekenen of te vliegeren. In feite is een tarp gewoon een grote lap die je op de een of andere manier met wat stokken en scheerlijnen in de lucht afspant. Een extra luifel en een knutsel-oplossing. Ze zijn zeker niet stormbestendig, maar bieden bij wat minder avontuurlijk weer wel bescherming tegen zon en regen.

De term Tarp is misschien nieuw, de oplossing van een extra voorzet-luifel is dat zeker niet. Zelzate, 1963:

Pa had van transparant plastic een enorme voorzetluifel voor de tent gemaakt. Tot op de dag van vandaag heb ik een hekel aan transparant plastic raampjes in tenten, door de eindeloze dagen van regen die ik als kind langs doorzichtig plastic omlaag heb zien druipen. Voor mij een beeld van absolute troosteloosheid. En dat terwijl volgens mij die luifel vooral voor mij bedoeld was; een plek om te spelen als het slecht weer was... Maar effectief is zo'n extra luifel wel; gebruiken indien nodig, weglaten als dat handiger is.

Ik kwam een tarp van Eureka tegen die speciaal voor koepeltentjes bedacht was. Goedkoper dan wanneer ik het zelf zou maken leek me, al zou ik het zelf vermoedelijk wel wat degelijker en handzamer kunnen maken. Maar dan is het al snel ook groter en zwaarder om mee te nemen.

In dit geval is het een soort van tunnel die over de tent gaat en dan voor één ingang een grote overdekte ruimte moet bieden. Een plek om uit de zon of uit de regen toch buiten te zitten en wat te lezen? Het wordt even afwachten hoe goed dit bevalt. Het alternatief was een andere, grotere tent kopen, maar die was dan weer minder geschikt voor mijn wat avontuurlijkere reizen; teveel werk met opzetten, meer ruimte nodig en dergelijke. Met dit tentje en de tarp hoop ik flexibeler te zijn; geen tarp bij dagelijks verder trekken, wel de tarp als ik ergens een basiskamp inricht voor meerdere dagen.

Tot mijn verbazing lijkt het ontwerp van deze Eureka ‘Backpacker Annex Tarp’  speciaal aan mijn tent aangepast re zijn. De bogen langs de onderrand wekken tenminste sterk die indruk.

Het was nog wat geklooi met opzetten, maar uiteindelijk had ik hem best wel redelijk staan. Ik moet daar nog wat meer mee experimenteren, en als ik er helemaal uit ben moet ik een aantal scheerlijnen netjes op maat maken voor sneller en gemakkelijker opzetten.

In elk geval levert de tarp inderdaad een ferme leefruimte op.

De haringen die erbij zaten zijn een ramp, kleine scherpe v-haringen waar troep en grond in blijft zitten, die pijn deden aan de handen bij het de grond in drukken en die een voortdurende bedreiging van het tentstof vormen. Gelukkig heb ik de haringen van mijn oude tent om ze meteen maar te vervangen. En het lijkt erop dat ik tent en tarp samen in mijn normale tent-zak krijg. Al met al niet veel groter dus.

Ja, ik ben wel blij met het nieuwe speelgoed. Op zich ziet dit er uit als iets dat zou kunnen werken.

Hehehe, de Tarp doet de tent ineens op een soort van Hobbit-hol lijken. Daar kan ik wel mee leven. Volgende week nog niet, maar binnenkort wordt het weer eens tijd voor een weekje kamperen…