Proefdrukken
De grote afleider is inderdaad binnen, maar ik heb deze week nog wel wat gedaan. Als eerste was er weer een paar dagen hakken en snijden nodig.
Op zich liep dat soepel, al was het vaak even twijfelen; hoeveel echt meteen al weghalen, hoeveel voorlopig laten staan om later stukje bij beetje bij te werken tussen proefdrukken?
Uiteindelijk heb ik me proberen in te houden; liever straks in twee of drie stappen nog wat meer weghalen, dan nu te ver gaan.
Het grappige is overigens dat ik, terwijl ik hier voor deze lino over zat te twijfelen, ik ineens ook weer opties zag om de vorige lino nog wat te verbeteren door meer wegsnijden. Nu niet, nu eerst even verder met deze lino! Er ligt al genoeg afleiding te wachten in de coulissen.
Ik heb deze keer wat mee rust en zorg besteed aan het afdrukken, en dat levert meteen resultaat. Om te beginnen heb ik eindelijk weer een nette aanslag gemaakt, twee kartonnen stroken waar ik het afdruk papier tegenaan kan leggen.
Op die manier staan de afdrukken wat netter op papier met regelmatige randen. Verder het papier even met zorg invochten en een half uurtje onder plastic laten liggen, dan is met mooi zacht en soepel voor goed drukken.
Dat invochten was in feite iets waar ik liever vanaf wilde, vandaar bijvoorbeeld ook de experimenten met de wringer als pers. Het invochten is met name een probleem voor meer kleuren drukken als ik met inkt op waterbasis wil werken (voorgaande drukgangen gaan uitlopen en afgeven). Maar ik laat dat schieten; als ik in kleur verder wil stap ik wel over op inkt op oliebasis. Dan is met water invochten nooit een probleem.
Daarna liep het soepel. Goed ingevocht papier, inkt minimaal verdund, niet te hard drukken met inrollen, en vooral voor de eerste keer inrollen even rustig de tijd nemen.
Ik ben weer eens met een 5 cm breed rollertje aan’t afdrukken in plaats van met lepel en baren. Werkt prima, ik denk dat de grootste truc in het invochten zit. Niet kletsnat, wel goed vochtig en ‘zacht’ papier. En even met wat zorg een nette aanleg maken helpt ook echt!
Als ik gewoon met zorg werk is handafdrukken eigenlijk wel best wel simpel. Geen misdrukken, geen grote problemen, geen vlekken en vegen.
Zoals verwacht moet er nog wel het nodige aan de lino gebeuren, in feite moeten de grote witte vlakken nog ‘opengemaakt' worden. Lucht is bijna goed, maar daar moet ik nog wat randen afwerken waar nu een witte contour staat (rechts boven). Het water moet nog meer wit krijgen (naar achter toe, vooral rechts), en het moet meer richting krijgen (een paar wat grotere vlakken maken aan één kant van de golftoppen). De lage berg links heeft een te rechte rug, en in de hoge bergen moet nog wat meer licht komen. En misschien nog wat doen in de bomen? Dit wordt veel kijken en af en toe een heel klein beetje doen…
De grote afleiding? Mijn verjaardagscadeau dit jaar maakt wat jeugdsentiment los.
Dvd en een Legoset van de Beatles’ Yellow Submarine. Ik heb vroeger heel fanatiek met lego gespeeld, en zat daar de laatste jaren al vaker naar te kijken op internet. En nu ben ik bezweken. Een strooptocht op marktplaats volgde…
Een van de aardige dingen van Lego is dat het je bij jezelf brengt; tijdelijke resultaten (wat je maakt kan ook weer uit elkaar) en een hoge mate van abstractie. Het is een volstrekt persoonlijk genoegen dat zich maar moeilijk met anderen laat delen. De uitdaging en de lol is hoe je minuscule details in een grof blokjespatroon vertaalt. Voor anderen zijn de eindresultaten doorgaans minder boeiend, het is echt een oefening voor jezelf. Met Lego speel je niet om indruk te maken op anderen. Lego bouwwerken worden eigenlijk alleen voor anderen echt indrukwekkend als ze heel groot worden, of door een eindeloze reeks aan specialistische stenen minder abstract worden. Dat is ook een beetje de truc van de huidige luxe Legosets zoals hier de Yellow Submarine. Maar dan wordt het vooral een kwestie van geld erin pompen. ‘Old school’ Lego bouwen met een beperkte maar slim uitgekiende stenenset is vooral een oefening in persoonlijke abstractie en vormgeving, geen communicatie. Het is geen Kunst.
Nee! Zo ook niet! Al vrees ik dat ik er de komende tijd wel wat tijd aan ga besteden…