tweede ronde
De uitnodiging van Neerijnen is binnen:
Mooi! Over twee weken inrichten en dan op zaterdag 13 april de opening. Laten we hopen dat tegen die tijd geen sneeuwvlokjes meer dwarrelen…
Ik heb ondertussen mijn tweede ronde computertekenen achter de rug, een blik in de winkelstraat. Op zich lukt het allemaal wel, al blijft het afwachten hoe de afdrukken van dit soort dingen gaan uitpakken.
Boven een stukje ware grootte, en daaronder weer de drie lagen waaruit het eindresultaat is opgebouwd. Links de pentekening, daarnaast de krijt tekening, en rechts de irisdruk. Het eindresultaat:
Aan de ene kant denk ik dat ik te zwaar op de foto leun, aan de andere kant is het wel het beeld wat ik nastreef. Ik moet nog een derde maken, en dan maar eens gaan kijken naar een afdruk van een van die drie.
Het lijkt erop dat een oud probleem terug is; ik wil altijd net wat anders doen dan waar ik mee bezig ben. Dat probleem had ik al toen ik nog een atelier in ‘De Melkfabriek’ had. Als ik stond te schilderen wilde ik bronzen beeldjes maken, en als dan met bronzen beelden bezig was had ik eigenlijk meer ideeën voor een ets dan voor wat anders. In de jaren dat ik uitsluitend met de 'kleine landschappen' bezig was dacht ik eindelijk van dat probleem af te zijn, maar het is weer terug. Nu zit ik achter de computer te tekenen, en dan wil ik eigenlijk niets liever dan hele dagen de stad in om eens gewoon ouderwets buiten met een schetsboekje aan de slag te gaan… Gelukkig stak het weer daar deze week een grondig stokje voor:
De inkt bevroor me woensdag letterlijk in de pen. In deze verkleinde vorm zie je het niet nauwelijks terug, maar de tekeningen zijn meer in het papier gekrast dan getekend…
En foto’s… Ik maak wel veel foto’s, maar heb helemaal geen zin in een fototentoonstelling. Wat moet ik met al die foto’s?
Het aardige is wel dat deze foto’s duidelijk wat te danken hebben aan de lino’s die ik anderhalf jaar geleden gemaakt heb. Moet ik deze gewoon overzetten naar lino’s? Hmmm, nee, deze zijn teveel op detail gericht geloof ik.