Bent U al naar het nieuwe Rijksmuseum geweest? Ik kan me niet herinneren dat er ooit zoveel hype was over de (her)opening van een museum. Grote tentoonstellingen krijgen niet zoveel aandacht. Fantastischer kunstwerken krijgen niet zoveel aandacht. Wat is dit? De BBC documentaire ‘The High Art of the Low Countries’ van Andrew Graham-Dixon zegt iets dat hieraan raakt. Het was sowieso een aardige serie; in drie afleveringen worden we meegenomen door de kunst van de lage landen, van Vlaamse renaissance met wandtapijten en altaarstukken, via de gouden eeuw met Rembrandt en Vermeer, tot en met Van Gogh, Mondriaan, Margritte en Delveaux. Zijn eindconclusie in de laatste minuten is fantastisch, naar mijn idee helemaal raak en geeft misschien ook wel een antwoord op de bovenstaande vraag. Hij constateert dat Nederland tegenwoordig heel fraaie musea bouwt en die vervolgens vult met op z’n best nogal matige kunst. Zijn laatste conclusie na drie afleveringen vrij vertaald: de hedendaagse Nederlanders lijken meer kunst te hebben omdat het zo hoort, dan dat ze kunst echt voelen. Ik heb persoonlijk het idee dat dit in het kwadraat geldt voor de mensen die cultureel Nederland sturen en vormgeven; politici, museumdirecteuren en de grote galerieën. Maar misschien bedoelde hij die ook wel…

Heb ik deze week ook nog echt iets gedaan? Jawel, al kostte het moeite. Ik heb deze week weer eens gewoon wat zitten tekenen, met Siberisch krijt op gewoon onbedrukt krantenpapier (schetspapier).

    

De rotonde met de pijproker.

Ik hou van het instant vergeelt papier, en van dat korrelige oppervlak dat zo heerlijk houtskool en krijt aanneemt. Echt tekenen, ongeacht het eindresultaat, is in elk geval wel leuker dan met de computer tekenen. Is dit geworden wat ik wilde? Nee, ik ben weer veel te lang doorgegaan; ik wil eigenlijk tekeningen maken die er eenvoudiger uitzien, opener, met veel wit –of in dit geval geel- en weinig lijnen. Maar soms ben ik wat breedsprakig.

O ja, het Rijksmuseum? Ik ben nog lang niet geweest, ik wacht tot de gekte over is. En dan ga ik hopelijk weer naar een museum zoals het zou moeten zijn; grote lege zalen, verveelde suppoosten en tijd en ruimte om naar het werk te kijken.