soms zit het mee, soms zit het tegen, deel II
En soms zit het toch weer niet tegen. Vorige week zondag kwam, en het was inderdaad mooi weer. En toen belde mijn afspraak af. Ha! Gemaakte plannen loslaten, en aanpassen aan de nieuwe omstandigheden! Schilderkist dicht, spullen op de motor hangen, en eens kijken of het plein aire schilderen nog een beetje ging. Omdat we –de mensen van de ‘Boven en beneden de rivieren’ exposities- dit najaar in de Terpkerk van Urmond exposeren ben ik maar eens die kant op gereden. Ik moet nog altijd een keer het veer daar schilderen. Dat is er ook vandaag niet van gekomen. maar ik vond een mooi plekje om in de schaduw te staan met zicht op het weidse maaslandschap bij Berg aan de Maas.
Die schaduw is prettiger met werken, anders schilder je structureel veel te donker, maar ook met die schaduw moest er thuis toch nog wat opgehelderd en bijgewerkt worden.
Links de versie zoals buiten gemaakt, rechts de na thuiskomst bijgewerkte versie. Ik twijfel nog of ik hem zo laat. Ik heb de bomen wat meer gerafeld, de schaduwen wat zwaarder en de Maas een stuk lichter gemaakt, maar misschien mag de Maas nog wel wat lichter worden.
Ik heb dit keer wat ‘nauwkeuriger’ getekend dan ik normaal buiten doe. Vermoedelijk een gevolg van meer tekenen de afgelopen winter. Dat klinkt goed, maar het is het niet, daardoor wordt het geheel wat vlak, wat minder expressief. Ik moet nu dus weer even op zoek naar mijn losse schilder-tekenpootje. Helemaal tevreden ben ik niet, maar ik ben tenminste weer op gang.
Al met al een zeer genoeglijk begin van het buiten werken dit jaar. Zo prettig dat ik mezelf na afloop maar eens op de markt van Sittard beloonde met koffie en een uitsmijter. Dit zijn de betere dagen…
Na de bovenstaande zondag werd het weer slecht weer, en van buiten schilderen kwam niets meer. Donderdag heb ik wat zitten te tekenen, en wat zaken zitten voorbereiden terwijl de regen hier tegen de ramen kletterde. Ik zit weer te zoeken naar wat ik met Sittard kan doen. Ik heb de afgelopen jaren al wat schilderijen gemaakt, maar op de een of andere manier mis nog steeds de grote lijn. Ik heb ook al een reeks lino’s gemaakt, maar die is nog niet volgroeid, en ik weet ook niet goed hoe ik daarmee verder moet. Donderdag heb ik daar weer eens naar zitten kijken en over zitten denken, en ik had alvast uit mijn archieven wat foto’s gehaald als basis voor volgende lino’s; Vrijdag zou ik, goed of slecht, in elk geval weer eens met een lino beginnen.
En toen kwam vrijdag, en het was buitenschilderweer! Ik heb nog even zitten twijfelen; er op uit gaan of het reeds voorbereide plan volgen? Ik ben er weer op uit gegaan. De vorige keer was te nauwkeurig getekend, dus dit keer ging ik op zoek naar mijn schilder tekenpootje.
Het is een golvend stukje Limburg geworden, vlak bij Schinnen, bij kasteel Terborgh. Beter dan de vorige keer, maar ik ben nog niet helemaal tevreden. Zoals altijd vind ik puur groene landschappen zo… Uhm... Zo groen? Ik mis wat contrast. Ik had een van de velden kunnen aanpassen door er een geploegd veld van te maken, maar op dit moment wil ik me ook nog even houden aan wat ik zie. Overigens heeft die groen-saaiheid ook met mijn schilderkist te maken. Die moet ik dringend weer eens op orde brengen. Mijn kleuren zijn momenteel een beetje een hap snap zootje door de atelierschilderijen van de afgelopen winter, en alle geëxperimenteer van de laatste tijd. Ik heb ook een vers palet nodig (het plankje bedoel ik), en de kist moet ook weer even goed nagelopen worden en in verse lijnolie gezet worden. Groot onderhoud dus.
Komend weekend geen update, ik heb het even wat druk met andere zaken.