Jan Kusters

Kort...
27 februari 2011

Een korte dit keer. Na het schilderen van de vorige week moet er toch echt even eerst een rijtje afgemaakt worden waar ik al aan bezig was, anders blijft dan onafgewerkt liggen.

Een dagje schetsen op linoleum dus, en lang kijken, en dit en dat proberen. Maar deze keer stond de schets er tenminste in één dag op. Ik heb ook nog een begin gemaakt met snijden, maar dat komt de komende week pas af.

Lees meer >> | 1203 keer bekeken
Het schilderen maakt ook weer een voorzichtig begin.
20 februari 2011

Na een week computergedoe -vandaar de vorige week geen update, ik had geen tijd voor de schone kunsten- ben ik de afgelopen week weer lekker bezig geweest. Ik heb wat zitten schetsen voor lino’s:

Links een schets op zwart papier, rechts de schets in de computer en bijgewerkt voor lino. Probleem is elke keer weer dat, als ik eenmaal zo’n ontwerp zover heb uitgewerkt, ik geen zin meer heb om de daadwerkelijke lino nog te maken.

Geen zin in lino? Dan maar wat anders. Ik heb de schilderkist maar weer eens open gemaakt. Ik heb hier al jaren een schedeltje rondslingeren met de bedoeling daar schilderijtjes van te maken, het is voor kunstenaars door de jaren heen een soort van stijloefening geweest, en ik voel me niks te goed om bij die lange rij aan te sluiten.

Niet onaardig, al denk ik dat ik dit nog wel vaker mag doen. En aangezien ik nu toch weer een palet vol verf had ben ik vrijdag nog maar even verder gegaan.

Soms, heel soms verbaas ik mezelf. 5 jaar geleden, in 2006 maakte ik op een grijze najaarsdag een klein schilderijtje op de Kolleberg, en dat was goed, als enige in een lange rij hele slechte landschapjes. Dat ene doekje heb ik vaak bekeken in de jaren daarna, en

Lees meer >> | 1307 keer bekeken
Meer van hetzelfde, maar dan anders
6 februari 2011
Deze week had ik extra een dag vrij, en dat leverde wel wat op (samen met voorbereidingen van de afgelopen weken). Twee lino’s af, en eentje biedt ook nog eens ruimte voor heel veel druk-experimenten.

Ik ben een liefhebber van wabi-sabi, een Japanse term die zich het eenvoudigst laat vertalen als de schoonheid van de imperfectie. Dingen zijn mooier, echter, als ze niet strak, glad en perfect zijn, maar zich voordoen binnen de beperkingen van de materialen, en sporen van productie, gebruik en leven vertonen Daarom zijn de lijstjes van mijn schilderijen niet hoogglans en strak gelakt, daarom zijn ze scheef en niet even groot. Daarom schilder ik kleine doekjes met grote kwasten en daarom gebruik ik voor lino’s flinterdun rijstpapier dat zichtbare vezels heeft, en dat bij het minste en geringste bobbelt en plooit.. De cleane perfectie van zeefdruk of offsetdruk trekt me minder. Wabi-Sabi heeft ook met eenvoud te maken, met een beperking tot het essentiële, en dat is een beetje waarom ik nu weer meer naar de pure zwart wit lino trek. Een lino kan strak en gecompliceerd drukwerk zijn, bijna als een zeefdruk, maar dat is niet mijn doel. Deze week ben ik daar misschien wat verder mee gekomen. Een idee dat voortkwam uit het tekenen met witte inkt op zwart papier...

Lees meer >> | 1768 keer bekeken
een twijfelend blog...
30 januari 2011
Ik twijfel over doorgaan met het blog. Op de voorpagina van mijn kunst-site staat hoe ik jaren voor mezelf gewerkt heb, en pas toen ik bepaalde resultaten kreeg besloot om weer wat aan de wereld te laten zien. Momenteel beweegt de zaak de andere kant op. Ik verkeer in twijfel over wat ik ga doen. Ga ik nog jaren door met die kleine landschappen, of is het tijd voor andere zaken. (die twijfel was het hele vorige jaar al zichtbaar, en wordt alleen maar groter). In de kunstwereld zou ik nu moeten doorgaan met de landschappen; ze beginnen een beetje naar buiten te komen, meer en meer mensen zien het werk en reageren erop, kortom, daar komt iets in beweging. Maar dat is het verhaal van mijn kunstenaarsleven; tegen de tijd dat het bij anderen doordringt ben ik er alweer een beetje klaar mee, en wil ik verder met nieuwe, onverkende horizonten. En naarmate ik harder twijfel probeer ik meer verschillende dingen, zonder me echt dag en nacht op dat ene ding te werpen. Eigenlijk zit ik nu weer in zo’n fase waarvan ik me afvraag of dit wel de moeite waard is om aan anderen te laten zien. Een vriend wees me erop dat zo’n ploeterperiode in feite ook deel van de geschiedenis, van het verhaal hoort te zijn. Over een tijdje -ik vrees over ene paar jaar- is het misschien wel leuk om zo'n ontwikkeling van de eerste twijfel af te zien. Hmmmm, dat klopt misschien wel. Maar het betekent ook dat ik soms niet weet wat hier te melden.

Gelukkig heb ik deze week ook nog wel wat zichtbaars gedaan, al is het niet veel.

Ik had al lang zitten tekenen, en nog veel langer zitten twijfelen, maar besloot deze week toch nog maar even een ‘meest normale’ lino te maken. Het mes is in de linoleum gezet.

Normaal had ik deze lino op één week gemakkelijk af moeten krijgen, maar ik ben pas halverwege met snijden. De reden voor die trage voortgang is dat ik nu vooral veel kijk naar werk van anderen, denk over wat ik zou willen doen, en hele kleine korte proefjes maak die niet eens de naam schets verdienen.

Ik ben nu even met een lino bezig, maar in plaats van door te werken zit ik uren in drie boeken te bladeren. Uiteraard is er gewoon een techniek boek over hoogdruk bij; je weet nooit genoeg. Maar het gaat meer over hoe lino's er uit moeten zien. Hiroshige.is één van de bekendste makers van Japanse houtsneden. Nu ben ik wel bezig met linoleum, niet met houtsnede, maar het kenmerk van die Japanse ukiyo-e prenten is dat ze nu net niet op een houtsnede moesten lijken, maar op penseel tekeningen. De techniek dus totaal onderworpen aan de afbeelding. Wil ik dat? De vorm weet ik niet, maar puur technisch is de Japanse techniek wel boeiend en bruikbaar, dit waren handrukken, net zoals ik ze maak. De totale tegenhanger van Hiroshige en de Japanse prenten is een boekje uit de jaren ’50 van de vorige eeuw, van een zekere H. Erremes. De prenten en opvattingen stammen overigens zeker uit de jaren ’30… En daar staat nu net de vorm als gevolg van de techniek voorop; lino is tekenen met wit… De prenten hebben een zekere oubolligheid, maar tegelijk is er iets dat me intrigeert in dat soort werk. Een boek dat ik een tijdje van een vriend geleend had heeft dat ook; erotische lino’s van Aad de Haas. Ik twijfel nog steeds over de aanschaf van dat boek; aan de ene kant zijn het prenten die ik niet zou ophangen, te simpel en te oubollig. Maar aan de andere kant hebben ze wel wat dat me telkens weer ernaar laat kijken. En welke kant moet ik nu op? Kan ik die ‘oubolligheid’ vertimmeren tot iets wat ik wel zou willen ophangen? Eindeloze kleine kladjes verdwijnen in de prullenbak…

Lees meer >> | 1252 keer bekeken
En het blijft ploeteren
23 januari 2011
Deze week wilde het allemaal niet zo lukken. Ik heb me misschien iets te vast gebeten in de lino waar ik de vorige week aan begonnen ben, maar ik kan hem nu even niet wegleggen.

Ik heb weer eens met witte inkt op zwart zitten werken, en hoewel dat wel aardige dingen oplevert leidt het me nog niet rechtstreeks naar lino’s. Misschien moet ik dit een tijdje structureel doen… Ik ben ook met de tekening op de linoleum verder gegaan.

Uiterst links de stand van zaken waar ik de vorige week zaterdag eindigde. Woensdag heb ik daar even aan zitten knutselen, en toen heb ik de linoleum helemaal schoongemaakt, en later deze week ben ik verder gegaan met schetsen op het linoleum, met krachtiger vormen en wat sterker aangezet perspectief. Ondertussen heb ik, helemaal rechts, de meeste zaken wel staan. Ik moet nog iets met de open ruimte in de korte toren op de voorgrond, dat is typisch het soort van puzzelwerk dat bij grafiek hoort. Wat wordt wit, wat wordt zwart? Die lucht is op deze manier ook niets, maar met wat nu op het linoleum staat ben ik wel in staat om hem gewoon ‘schoon’ te snijden (helemaal wit op wat onwillekeurige lijntjes na). En dat zou al een mooi tegenwicht vormen voor alle wit beneden.

Maar broeit er nog een ander idee. Normaal snij je het wit weg, en dan druk je met zwarte inkt op wit papier. Ik zou er ook voor kunnen kiezen om op de lino het zwart weg te snijden, en dan met een lichte kleur (vermoedelijk niet wit) op donker papier te drukken (vermoedelijk niet zwart). Hmmm. Ik ben nog niet aan snijden toe, vrees ik.

Lees meer >> | 1474 keer bekeken
moeilijk, moeilijk...
16 januari 2011
Deze week was moeizaam voort ploeteren. Onverwacht, want ik dacht dat ik een duidelijk beeld had van wat ik wilde; de lino van de vorige week wat bijwerken en nog eens proefdrukken maken, en een volgende lino opzetten die ik zo uit die eerste kon afleiden… Dat laatste viel dus tegen.

Lees meer >> | 2499 keer bekeken
de aftrap
9 januari 2011
De eerste week van het jaar is alvast goed begonnen; in feite zat de week vol met ‘andere kunstwerkzaamheden’, maar ik heb zowaar nog echt wat gedaan ook.

De tentoonstelling van de Salon loopt nog (net, vandaag de laatste dag). Afgelopen vrijdag waren er rondleidingen voor lagere scholen, en ik was in het Domein om de leerlingen wat over mijn werk en manier van werken te vertellen.

Lees meer >> | 1102 keer bekeken
Balans kunst 2010; niet heel tevreden, maar eigenlijk wel
2 januari 2011
Ik heb toch de zaak weer eens op de gang uitgelegd.

1: In het totaal 68 schilderijen. 24 doekjes afspannen, 44 schilderijen die de moeite waard zijn; sneeuw-landschappen (vooral de 5 viaducten aan het begin van dit jaar), naakten (vooral ‘lijn-schilderijen zijn in elk geval anders), 9 portretten, een stuk of 10 stadsgezichten waarvan er 4 echt goed zijn, en een paar schilderijtjes in de categorie ‘overigen’.

2: drie lino’s in 11 variaties, de twee belangrijkste te groot, niet helder genoeg in opzet, maar de techniek heb ik wel weer onder de knie. Ik moet voor lino’s een simpelere opzet gaan kiezen, misschien zijn de ‘lijn-schilderijen’ een goed uitgangspunt.

3: Veel schetsen en tekeningen, niet slecht, ik leer weer tekenen, maar ik zou misschien wat meer werk moeten maken van tekeningen als eindproducten.

4: Een paar monotypes en inkt schilderijen, en ontwerpen voor lino’s in de computer. Boeiende experimenten, maar ik weet nog niet wat ik met de eindresultaten moet. Ze zouden een uitgangspunt voor ander werk moeten zijn, maar dat zie ik nog niet zo.

5: Een ferme reeks foto’s, heel mooi, maar ik wil geen foto’s exposeren. Alleen via website verkopen? Wat moet ik met die foto’s?

De portrettenreeks is voor mezelf het meest geslaagd, maar geen werk voor de buitenwacht. Ik ben ook nog lang geen portretschilder.

De stadsgezichten zijn een allegaartje, al zijn er wel een paar sterke schilderijtjes uit gekomen. Vooral het vet in felle kleuren schilderen lijkt wat op te leveren.

Bij de naakten lijken de lijn-schilderijen wel mogelijkheden te bieden, al moet ik andere kleuren gaan zoeken als ik daarmee verder wil.

De voornaamste voornemens voor het afgelopen jaar draaiden om meer variatie in mijn werk, niet alleen maar 18x24 landschappen. Dat is wel gelukt, al heb ik nog twijfels over in hoeverre dat ook echt goed werk heeft opgeleverd.

Ik had me ook voorgenomen om lino’s of andere reproduceerbare grafiek te gaan maken, ook dat heb ik serieus aangepakt. Voor de lino’s is meer werk nodig, en ze kosten in feite buitensporig veel tijd (dit jaar 68 schilderijen, het vorig jaar 108; het verschil zit hem vrijwel helemaal in een week of 3 met foto’s bezig zijn, en een wijk of 6 met lino’s).

Doelen voor het komend jaar? Moeilijk… Ik hang geloof ik wat tussen teveel ideeën in.

1: meer tekenen, ook echt als eindproduct bedoeld? Ik wil graag meer tekenen, maar net als bij de foto’s vraag ik me af wat ik hiermee ga doen.

2: kleinere zwartwit lino’s, simpeler en directer. Ik wil nog steeds wel weer een hele map op dit gebied maken. Zwart wit lino’s in één plaat zouden ook minder tijd moeten kosten…

3: met het oog op een toekomstige expositie een reeks Limburgse landschappen, vermoedelijk toch weer pleine aire werk. Ik kan voor die expositie wel uit vroeger werk putten, maar ik wil mijn vaardigheid in buiten schilderen nog niet kwijtraken.

4: misschien tijd voor weer eens in was te knijpen en brons te slijpen? Niet verstandig, ik kan me beter op één ding concentreren dna op twee (lino's) of drie (brons). Maar het jeukt...

Lees meer >> | 1109 keer bekeken
afkicken
26 december 2010
Het kost me meer moeite dan gedacht om eens een paar weken niet aan kunst te doen; nadeel van een licht obsessieve persoonlijkheid, naar ik vrees. Maar ik hou vol...

Alleen kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om helemaal niets te bloggen. Vooruit dan, heel even schetsen...

Lees meer >> | 1222 keer bekeken
Aaaah! Ik bedoel... AAAAH!
19 december 2010

Deze week stond vooral in het teken van het Domein en ‘De Salon’. Niks anders gedaan? Jawel, er is nog geschilderd.

Na de 17 penseelstreken van de vorige week ben ik nu even met het andere uiteinde bezig.

Veel dikke lagen over elkaar die samen een ingewikkeld beeld moeten gaan vormen. En dit is zeg maar de eerste ronde. Probleem wordt natuurlijk weer dat ik, net als bij die 17 penseelstreken, pas achteraf kan zien op welk punt ik eigenlijk had moeten stoppen. En dit moet eerst drogen, voor ik aan de volgende laag kan beginnen. Niet de geniale flats maar traag werk dus dit keer.

En afgelopen donderdag kon ik dus mijn werk naar het Domein brengen, voor de komende expositie.



Koud, regen, maar voor de verandering eens een gewoon even met de fiets wat werk afleveren, wel wat gemakkelijker dan Beek, Amsterdam of Ruinen.

Gisteren was de opening van 'de Salon' in het Domein. Zoals gewoonlijk ben ik dan al niet op m’n best; ik praat graag met één iemand tegelijk, en bij dit soort gelegenheden komen er nu net van alle kanten mensen op me af…





Het was een drukke bedoening, met de nodige vrienden en veel complimenten waar ik altijd verlegen van wordt. Weer een leuke expositie trouwens, veel totaal verschillend werk. Ik had het nu zo druk dat ik nog niet rustig heb kunnen kijken, komende week ga ik een keer op m’n gemak kijken. En toen kreeg ik ook nog te horen dat er serieus belangstelling is voor mijn werk. Of ik nog even geen los werk wil verkopen, de belangstelling gaat over de hele reeks. Ik zou zeer vereerd zijn als dat gebeurd, en ik was daarna daarna dan ook redelijk het spoor bijster… Ik kan hier gewoon niet zo goed mee omgaan, te onhandig, als het op andere mensen aankomt. Met spanning wacht ik af hoe dit verder gaat. Ik moet nooit een succesvol schilder worden, dit is me veel teveel sensatie!

En nu gaat dit blog even stoppen, of in elk geval minimaal worden; de kerstvakantie is de enige vakantie waarin ik eens even zo weinig mogelijk aan kunst doe. Lezen, toemelen en diepe rust. En dit jaar voor het eerst in jaren geen overzicht in de gangen van dit gebouw uitleggen; als het goed is kan ik nu aan de hand van dit blog het afgelopen jaar evalueren…

Prettige feestdagen, allemaal!

Lees meer >> | 1403 keer bekeken